Onlangs zag ik een groot bord met lichtgevende letters en een boodschap over vleermuizen. Alsof het de eerste vangst van de nieuwe haring betrof werd aangekondigd dat de vleermuismoeders hun jongen zo ver hadden dat deze zelf op jacht konden gaan naar vliegjes en mugjes zoals dat vleermuizen betaamt. Overigens wist ik wel dat vleermuizen, net als gewone muizen zoogdieren zijn en dat ze in hun begintijd afhankelijk zijn van de moeder maar ik had daar nooit bij stilgestaan, net zo min als bij de zeezoogdieren als de walvissen en dolfijnen, maar ook die zogen hun jongen natuurlijk.
Ik kreeg bij deze boodschap een wat wrang gevoel, want daar waar hier in de straat waar ik inmiddels al meer dan 15 jaar woon en die ik al zeker 30 jaar ken zie ik nooit meer een vleermuis terwijl deze fascinerende nachtjager 30 jaar geleden talrijk was. Rond iedere lantaarnpaal zag je 1 maar vaak meerdere vleermuizen lekker snacken op de muggen en andere insecten die op het licht afkwamen. De laatste 10 jaar is daar zeker geen sprake meer van, maar ook in de tuin van Roos zien we nu geen vleermuizen meer in de avondschemering terwijl die er vier jaar geleden nog wel, zij het niet veel waren. Daarom begrijp ik dan ook die wat schreeuwerige aankondiging in het station niet goed. De hoeveelheid insecten is zo ongehoord afgenomen dat er nauwelijks meer vleermuizen, maar ook geen gierzwaluwen meer voorkomen in onze streken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten