17 november 2019

Voor het eerst in Heesch

Op mijn verzoek bleef Gideon nog even
staan met scooter op de laadklep
Afgezien van een zeer kort rondritje met Mariska om het nieuwe huis te tonen was ik nog nooit in Heesch geweest. Maar vandaag was het toch zo ver: helpen bij de verhuizing!
Maar eerst met bus en trein en een lange overstap in den Bosch. Daar gingen we even een stukje tijd verdrijven en liepen richting binnenstad. Daar was op de brug een afzetting; er stonden veel agenten en zelfs vier overvalwagens met ME. Wij vroegen ons af wat er aan de hand was tot we het lieflijke wijsje hoorden van "Zie ginds komt de stoomboot". Het is niet te geloven het ging om maatregelen ter voorkoming van ongeregeldheden bij de intocht van Sinterklaas; die verrekte "Pieten discussie".
Dus maar terug naar het busstation en met bus 90 naar Heesch. Opgewonden kindertjes; een enorme bende van dozen vanwege de verhuizing. Gideon ging met een verhuisbusje de laatste spullen halen; ik bood aan om met hem mee te gaan. We pikten onderweg nog zijn stiefvader op en met z'n drietjes gingen we naar het oude huis in Vorstenbosch. Daar hebben we een paar uur lopen sjouwen en inladen. Zelfs een laminaatvloer gelicht en van alles mee richting Heesch.
Onderweg stiefvader Marinus weer afgezet inclusief een plastic speelhuisje dat in hun tuin werd opgezet. En door naar het nieuwe huis. Dat was inmiddels behoorlijk opgeruimd mede dankzij de inspanningen van Roos zo begreep ik later. Wij brachten weer een onwaarschijnlijke hoeveelheid rotzooi binnen en stelden die vooral op in de schuur. Binnen zat ook Mia, de moeder van Gideon en dus oma van de zelfde twee kleinkinderen waar ik de opa van ben: Lieva en Guusje. Die heb ik overigens nauwelijks gezien deze dag. Ook Gideons' broer en schoonzus hadden geholpen en waren er.
Roos en ik wilden hen niet meer in de weg lopen en hadden het ook wel gehad zo langzamerhand. In omgekeerde richting weer snel thuis. Nog wat gebridged. Roos wilde deze keer niet te vroeg gewekt worden: "niet voor half acht", zo drukte zij me op het hart. Toen ik wakker werd schrok ik eigenlijk: "het is al kwart over acht Roos", maar dat maakte haar niet zo veel uit gelukkig.

Geen opmerkingen: