Het Zeerijdtsdijkje

Schitterende waterpartij

Wat hadden we vandaag een geluk met het weer. Al weken geleden hadden broer Henk en ik voor vandaag een wandeldag afgesproken en het leek wel een voorjaarsdag. Keurig op vijf voor half elf "geheel volgens dienstregeling" arriveerde ik op station Castricum en als gewoonlijk zat broer Henk rustig in zijn auto te wachten en begroette mij vanuit het autoraampje. Twee keer per jaar is ons gemiddelde en veel kilometers maken we niet.
Voor vandaag had ik een wandeling bedacht die ik ergens in een nieuwsbrief van het Noord Hollands landschap o.i.d. was tegen gekomen. 5 km door een duinlandschap met cultuur sporen vanuit de middeleeuwen: een dijkje dat destijds bij hoog water het land aan de binnen duinse rand droog hield: het Zeerijdtsdijkje. Ik was nieuwsgierig; had geen idee wat voor soort dijkje dat dan wel kon zijn; intrigerend dus en alle reden om deze wandeling te gaan maken.
Na het gebruikelijke geklooi vonden we een parkeerplek die volgens het kaartje en volgens Komoot in het bereik van de wandeling lag. Henk was helemaal verbaasd dat ik met dat papieren kaartje en Komoot wilde wandelen. Hij vond dat we gewoon het landschap in moesten gaan en voor mallemoerskont moesten gaan lopen: "het is hier overal mooi", waar hij overigens volledig gelijk in had. Ik kreeg het niet voor elkaar om precies te bepalen met Komoot en het lullige kaartje waar we moesten insteken en bij het tweede hekje nam ik het advies van Henk ter harten en liepen we door een fabelachtig mooi duinlandschap. Onze vader had een jaarkaart voor dit gebied; wij liepen hier feitelijk illegaal maar ik zag ook niet waar we een dagkaart hadden kunnen bemachtigen; zal eens met Roos overleggen of we geen jaarkaart voor dit gebied moeten verwerven; is echt de moeite waard. Waterpartijen en schitterende bossages, stuifzandjes, ik genoot er echt van. We gingen lekker zitten kletsen op een bankje.
We maakten een klein rondje en gingen toen naar Aartswoud. Henk had een lamp waarmee hij kleine dingen repareerde onder een loupe met veel LED-licht: "misschien iets voor jou met je oog-probleem". Het proberen waard. Charlotte was ook thuis en we bespraken van alles maar ook de wandeling. En tot mijn hilariteit bleek Henk onderweg een bordje of een indicatie te hebben gezien van dat beroemde Zeerijdtsdijkje. Was mij volledig ontgaan dus erg spectaculair zal het niet geweest zijn.
Eenmaal weer onder de paraplu van WiFi kreeg ik toch een lading WhatApp berichten en mail. Afspraken werden gemaakt. In de trein ging ik daarmee voort. Nog even geborreld als gebruikelijk en lekker geslapen. Was een fijne dag geweest zo samen met broer Henk en schoonzus Charlotte.