Een zere kont in Rottige Meenthe

Dineren op het opera-terrein

Vandaag, 1 augustus; altijd een bijzondere datum voor mij. En niet alleen omdat Anneke die dag jarig is. Overigens was het sturen van een felicitatie-epje wel zo'n beetje het eerste wat ik vanmorgen deed.
Ik voelde me niet helemaal OK vanmorgen; zag daarom ook een beetje op tegen het programma voor vandaag; we gingen naar de opera in Spanga, een piepklein plaatsje in Friesland, op de grens met Overijssel. Een opera, uitgevoerd in de open lucht, althans in een tent zodat het publiek wel gevrijwaard was van regen.
Om kwart over tien namen we de bus naar Utrecht CS; Roos stond me al lachend op te wachten; ze is aldus zeggen altijd vrolijk als ze me weer ziet; doet me plezier na al die jaren. Met de Intercity via Zwolle naar Steenwijk en daar met de bus naar Ossenzijl. We waren nog maar nauwelijks uitgestapt of het begon te regenen; viel wel mee. We namen een soepje in een restootje en gingen vervolgens aan de wandel; ik was er nog niet zo gek lang geleden ook wandelend geweest; het smalle wandelpad langs het water kwam me heel bekend voor; hebben we ook wel eens gefietst.

Het toneel, voordat de voorstelling begon

Na een half uur keerden we om en liepen we naar ons overnachtingsadres in Scherpenzeel (Fr). Dit had Roos al een jaar geleden afgesproken en het kwam helemaal in orde. We werden uitermate vriendelijk ontvangen en kregen een mooie kamer tot onze beschikking in het nagenoeg enige overnachtingsplekje in de omgeving van Spanga, gelegen in het natuurgebied "Rottige Meenthe". We gingen even gestrekt om gesterkt naar de opera te gaan; we zouden daar ook een diner geserveerd krijgen. Dat was toch leuk! Het hele gebeuren vond plaats op een weiland; toiletten, een restaurantfunctie, eettafels, alles was perfect op orde. Wij hadden het KNMI ervan verwittigd dat we vanavond mooi weer wensten en zo zou gelukkig geschieden; geen druppel meer gevoeld tot de volgende dag har har. De voorstelling vond plaats in een tent; er was precies genoeg plaats voor iedereen. We zaten op houten bankjes zonder rugleuning. Gelukkig waren we gewaarschuwd en was aanbevolen om een kussentje mee te nemen. Wij zaten op wat overtollig meegenomen kleding, het was namelijk helemaal niet koud.
Het programma bestond uit een tweetal opera's die op buitengewoon professionele wijze werden vorm gegeven; voortreffelijke zangers en orkest; leuk decor. Alleen die harde houten bankjes waar we op moesten zitten deden mij zo ontzettend zeer aan mijn door lijnen behoorlijk geslonken achterwerk; daar hielp geen kussentje tegen. Ik zag dan ook na de pauze behoorlijk op tegen de tweede opera en moest inderdaad helaas het laatste stuk daarvan missen doordat ik met mijn ellebogen op mijn knieën mijn achterwerk en rug moest ontlasten. Opgelucht constateerde ik dat het afgelopen was. Desondanks ben ik evenals Roos "vriend van de opera Spanga" geworden hoewel ik er nooit meer aan zal deelnemen; een mijlen op zeven om daar te komen en te overnachten wanneer je niet over een auto beschikt zoals wij. En niet te vergeten de voettocht terug; het was aardedonker en we moesten over een voetpad, tussen twee sloten in terug lopen. Dat hebben we makkelijk gered hoor; de PDA gaf voldoende licht en Roos had een mini-knijpkat bij zich. Maar ik was blij dat ik in bed lag.