26 augustus 2019

Onze Europese cultuur stemt me trots

Mijn goede vriend Dick overstroomt mij zeer regelmatig met allerlei leesvoer en ander cerebro-waardig "spul". Ik meldde het al regelmatig dat dankzij onze al zo'n veertig-jarige vriendschap mijn muzikale smaak tot het uiterste is uitgerekt, maar ook op mijn eigen vakgebied, de biologie/biochemie heeft hij mij kennis doen maken met allerlei wetenswaardige ontwikkelingen.
Deze week heeft het "Festival Oude Muziek" zijn aandacht getrokken - ik wist niet eens dat het heden plaatsvond, shame on me - en maakte hij mij attent op een aantal links naar Youtube met uitvoeringen van dit inmiddels zelf al oude festival.
Vanmorgen, na een behoorlijk emotionele Whatsapp sessie met dochter Arja ben ik er eens voor gaan zitten en heb een uitzending van avrotros op Youtube beken; een mis van Pergolesi. Ik wist niet wat ik hoorde, zo vanuit mijn leunstoel met de noise cancelling koptelefoon van Böse op m'n oren. En toen bedacht ik mij in de volle breedte wat een prachtige muziek ons cultureel verleden heeft opgeleverd. Weinig mensen zullen zich de religieuze betekenis van de missa belangrijk vinden. Neemt niet weg dat de muziek wel zo schitterend is; ik had gevoelens van trots.
Het publiek was dan ook terecht buitengewoon enthousiast; niet alleen de tegenwoordig obligate staande ovatie maar nu zelfs voetstampen!

Geen opmerkingen: