Morgen krijg ik visite; Tineke en Reinier komen bij mij lunchen. Dat betekent allereerst natuurlijk een bezoek aan "het paradijs", oftewel de Hanos, de culinaire place to be voor mij. Maar eerst Roos verwennen; de ergste warmte is verdwenen en voor het eerst sinds weken heeft ze weer gezellig bij mij de sponde gedeeld; dat betekent een ontbijtje met gekookt eitje, geroosterd rozijnenbrood, thee en koffie. Na de koffie ging Roos er vandoor; ik moest nog wat in huis tutten alvorens ik naar de bushalte ging. Laat ik nou voor de deur mijn oude onderbuurman Wouter tegen komen. Natuurlijk even mee gepraat zo door het opengedraaide autoraam; het ging hem naar den vleze gelukkig. Ik moest het kort maken want ik wilde mijn bus halen naar Utrecht CS en daar nam ik bus 66 naar de Hanos. Nu wist ik dat als ik voort zou maken, ik precies de aansluiting terug kon halen. "Misschien op de terugweg", antwoordde ik de chauffeur en zo zou het ook gaan. Zijn terugrit kon ik precies halen. Intussen had ik een kleine rugtas vol lekkers ingekocht waaronder rillette van eend en zwezerik, beide niet voor de lunch van morgen overigens.
In Utrecht CS overgestapt op bus 77. Bij het uitstappen bleef mijn sluiting van de rugzak tot twee keer toe ergens tussen steken. Ik kreeg hem ook niet los; een jonge vrouw hielp mij gelukkig en de eveneens jonge chauffeur wachtte tot het euvel was verholpen. Ik voelde me echt een sukkel, een ouwe sukkel wel te verstaan. En het zou nog erger worden vandaag.
Ik ruimde de flat zo'n beetje, wat halfslachtig op en ging naar de fitness. Toen ik mijn fiets wilde pakken realiseerde ik mij dat ik m'n huissleutels had vergeten in mijn zak te stoppen; is overigens pas de tweede keer sinds ik op mezelf woon. Gelukkig had ik wel de sleutel van Roos' huis en kon ik mijn sleutel wel te pakken krijgen. Opnieuw voelde ik mij behoorlijk sukkelig. En vanavond in de keuken, ik stond gebukt viel er zonder dat ik dat voelde een druppel speeksel op de grond zoals ik regelmatig zie bij mijn 85-jarige vriend Theo. Toen voelde ik me echt een ouwe sukkel?!
In Utrecht CS overgestapt op bus 77. Bij het uitstappen bleef mijn sluiting van de rugzak tot twee keer toe ergens tussen steken. Ik kreeg hem ook niet los; een jonge vrouw hielp mij gelukkig en de eveneens jonge chauffeur wachtte tot het euvel was verholpen. Ik voelde me echt een sukkel, een ouwe sukkel wel te verstaan. En het zou nog erger worden vandaag.
Ik ruimde de flat zo'n beetje, wat halfslachtig op en ging naar de fitness. Toen ik mijn fiets wilde pakken realiseerde ik mij dat ik m'n huissleutels had vergeten in mijn zak te stoppen; is overigens pas de tweede keer sinds ik op mezelf woon. Gelukkig had ik wel de sleutel van Roos' huis en kon ik mijn sleutel wel te pakken krijgen. Opnieuw voelde ik mij behoorlijk sukkelig. En vanavond in de keuken, ik stond gebukt viel er zonder dat ik dat voelde een druppel speeksel op de grond zoals ik regelmatig zie bij mijn 85-jarige vriend Theo. Toen voelde ik me echt een ouwe sukkel?!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten