Hoe is dit rare gebruik ooit tot stand gekomen; een oud verhaal dat dateert uit mijn kindertijd.
Mijn broer Jan en ik speelden een zelf bedacht spel met ballen in de gang van ons ouderlijk huis; enkele meters lang. Een grote gele bal lag in het midden en wij gooiden daar met kleine ballen tegenaan totdat de bal in beweging kwam. Mijn toen nog zo jonge vader - een dertiger in die dagen, zo oud als Hugo nu - gebruikte nog wel eens een paar woorden Engels die wij kinderen natuurlijk niet begrepen: "shut up you"; die woorden hadden wij opgenomen in ons balspel en dat heette "Koning shedopjoe". Dat riepen we dan als we aan het ballen waren en raak gooiden geloof ik.
Uit de strip van Maarten Toonder kenden wij de schilder Terpentijn; een praatjesmaker met een zeer prominente kin en ook dat integreerden we in het spel, althans zo begonnen we "Aboe" te brullen met zo'n kin naar boven gericht.
Ik was een wat merkwaardige vader realiseer ik mij heden; die Aboe kreet heb ik nooit los gelaten en gebruikte hem vooral wanneer ik me heel senang voelde; dan moet ik nog steeds onbedwingbaar "Aboe" roepen met die rare kin naar voren. Maar het ergste - althans dat vond Anneke - ik deed dat ook aan tafel wanneer we als gezin met z'n zessen rond de tafel zaten en vooral wanneer er zo'n zeldzaam moment van stilte viel. Dan rammelde ik met twee handen op de tafel en brulde: "Aaaaboeoeoeh" en natuurlijk namen de kinderen dat over; een hele kermis en weg was de rust.
Nu heb ik dat videootje in deze blog opgenomen met behulp van mijn goede vriend Dick. Ik heb het al meer dan tien keer bekeken en aangehoord en lach me er nog steeds krom om.
Anneke vast niet; toen de jongens het nog eens een keer bij haar aan tafel deden zei ze heel gedecideerd: "dat geluid wil ik nooit meer horen".
1 opmerking:
Ik blijf erom lachen; stelletje mafkezen!
Een reactie posten