Geen pasta meer

Jaren geleden, na ons eerste bezoek aan Sardinië, waar ik bij de dames Monnie had gezien hoe je zelf pasta kon maken heb ik zo'n pastamolentje aangeschaft en daar ook enige tijd pasta mee gemaakt. Was best lekker. Het machientje was al vrij snel kaduuk. Later heb ik nog eens zo'n apparaatje gekocht bij Coolblue, wel uitgepakt maar nooit gebruikt; pasta is eigenlijk gewoon maar een beetje wit meel met ei en olie en dat is eigenlijk/feitelijk geen goed voedsel; ik eet het gewoon niet meer, zelfs niet meer in Italië; vind het net als wijn een wat overschat voedingsmiddel.
Vandaag kwam onze oude vriend en collega Menno op bezoek; Roos had zich behoorlijk uitgesloofd met het bereiden van de maaltijd, terwijl ik me had mogen beperken tot de bereiding van het nagerecht. Het werd een ontzettend gezellige avond waarbij vooral de muziek en ons gezamenlijk werkverleden de boventoon vormden.
Bij onze laatste ontmoeting ten huize van Menno had ik hem aangeboden dat hij mijn pastamolen mocht hebben; dat leek hem wel wat; een dik boek met pastarecepten hebben Roos en ik toen nog bij hem bezorgd; het machientje was ons te zwaar om te transporteren. En dat heb ik hem bij vertrek meegegeven; het ontspullen gaat dus nog steeds door.