Oliebollen bij de Vurige Staart

Die man met die lange jas en die blauwe pet die zich zo uit loopt te sloven,
dat ben ik har har. Foto Wim Lohman

Via de sectie Thijsse van de NEV ben ik jaren geleden in de natuurwerkgroep Kwadijkse Vlot gerold; de vrijwilligersclub rond Ben Brugge die een aantal natuurterreintjes in de buurt van Purmerend onderhoudt. Dat betekent zo één keer per jaar maaien door een professional en dan het opruimen van het gemaaide riet door de vrijwilligers. Daardoor wordt het terrein verschraald en dat heeft een gunstige invloed op de biodiversiteit in het gebied. Rietorchissen en de welriekende nachtorchis komen dan voor.
Jaren geleden, toen ik voor het eerst meedeed in de groep werd er gewerkt op het terrein bij de polder Vurige Staart. Het is met OV redelijk goed bereikbaar. Onlangs ontmoette ik Ben nog bij een bijeenkomst over natuurbeheer Noord Holland en vroeg hem wanneer er weer in de Vurige Staart zou worden gewerkt en dat bleek vandaag het geval te zijn. Het was mooi weer en ik had me erop ingesteld en zo kwam ik vanmorgen om 10.30 uur bij de al druk bezig zijnde club vrijwilligers.
Als altijd gezellig en bij de laatste werkdag van het jaar ook altijd oliebollen. Het was gezellig druk; vrijwel iedereen was van de partij; lekker bezig met een riek en maar stoempen; ik vond het heerlijk.
Toen het tempo er een beetje uitging stopte Ab met maaien en kon het laatste worden opgeruimd; we hadden hard gewerkt met z'n allen en zo was het weer genoeg geweest. Fijne dag geweest.
Toen ik thuis kwam had ik de grootste moeite om mijn ogen open te houden. Om 20.00 uur had ik nog een bestuursvergadering van de VvE van onze flat. Was overigens ook heel plezierig toen we het officiële deel achter de rug hadden.