Misschien toch maar verder lezen

Eigenlijk was ik gestopt met het lezen van "A farewell to arms", van de bekende schrijver Ernest Hemingway. In deze zin ligt natuurlijk besloten dat ik het boek verder uit zal lezen. Dat klopt en wordt veroorzaakt door het respect dat ik na het lezen van de wiki pagina voor hem heb verkregen. Ik vermoedde al dat de passages over de zware beenverwonding die hij beschrijft als vrijwilliger tijdens WO I daaadwerkelijk had opgelopen; het boek is inderdaad autobiografisch. Maar het verhaal verloopt zo ontzettend traag; niet zo traag als "Oorlog en vrede" van Tolstoj, maar toch. En dat was ook het geval met "The old man and the sea", eveneens van Hemingway zoals de belezen lezer van dit Blog natuurlijk al lang weet; zo'n oude visser die dag in dag uit z'n "ding doet" en eigenlijk nooit iets fatsoenlijks vangt. En dan zijn "finest hour"; hij vangt met veel inspanning een tonijn zo groot als hij niet had durven dromen en die hij slechts met de grootste moeite naar de haven weet te transporteren. Daar aangekomen is er vrijwel niets van de vangst over omdat de haaien er onderweg intensief aan hebben geknaagd. Zo'n Willem Frederik Hermans plot; vol stomme zieligheid.
Maar die Hemingway was wel een mannetjesputter. Niet alleen WO I heeft hij actief ondervonden, maar ook de Spaanse burgeroorlog en zelfs bij de herovering van Frankrijk na de invasie in Normandië in 1944: een stoere kerel dus die niet voor gevaar opzij ging.
Van al die activiteiten heeft hij verslag gedaan in zijn boeken. Moet ik maar eens ter hand gaan nemen. Ik vermoed zo dat mijn vriend Peter C. mij wel een leesadvies in deze kan verschaffen; hij was ooit ook in Key West in het huis van Hemingway, dus hij kent de juiste context.