Adieu tandpasta.

Roos vroeg zich laatst af of het dagelijks gebruik van tandpasta wel zo verstandig was; wat zit daar wel niet allemaal in? Toen ik vervolgens de samenstelling las bedacht ik mij dat ze wel eens gelijk kon hebben; wel zo’n tiental verschillende stoffen. Indachtig de woorden van Michael Pollan over voedingsmiddelen: “als er meer dan zes (?) ingrediënten in een voedingsmiddel zitten dan moet je het niet meer willen”, moet je dit ook gewoon niet meer willen. Roos vroeg mij of er geen alternatief bestond voor tandpasta en dat is er. Het basis-schuurmiddel in tandpasta is of was zeer fijngemalen krijt: calcium carbonaat. En dat kun je gewoon bij de reformkraam op de markt kopen. Het wordt wel gebruikt in voedingsmiddelen met veel oxaalzuur zoals rabarber. Gebruik dan overigens niet te veel want dan wordt de rabarber maar een laf smakend geheel; ik gebruik zelf liever een scheutje room.
Inmiddels zijn we beiden volledig gestopt met het gebruik van tandpasta en het bevalt ons prima. Niet meer zo'n smerige smaak als je sinaasappelsap wilt drinken na het poetsen van je tanden. En de tanden zelf worden er heerlijk glad en schoon mee. Bevalt dus goed.
En daarmee is opnieuw een middel van de cosmetica en voedingsindustrie uit mijn huishouding verdwenen.