Vandaag was het weer de aftrap van het nieuwe seizoen voor de natuurwerkgroep "Kwadijkse Vlot" (die zich wat mij betreft best mag omdopen tot "Werkgroep de Zandkuil"). Dat gebeurt traditiegetrouw in De Zandkuil, het insectenreservaat op Texel.
 |
| De Zandkuil aan het eind van de zomer |
Om 7.45 nam ik de stoptrein, ik had de boot van 10.30 uur; het regende en waaide fors; om 11.30 uur kwam ik koud en nat aankakken bij de Zandkuil; iedereen was al druk aan het werk. Ik ben niet direct aan het werk gegaan, maar heb eerst even rond gekeken hoe e.e.a. er bij stond. Alle steilrandjes waren afgebrokkeld, veel van de kaal gemaakte plekken waren volgegroeid, de heide stond in bloei. Maar ..... de bomen die ik vorig jaar had geringd stonden tot mijn verbazing gewoon in blad, zij het misschien wat minder uitbundig dan hun buren. Daar moest ik het mijne van weten en ik ben naar boven geklommen om eens te zien hoe de geschilde bast eruit zag. En dan zie je het regeneratievermogen van de natuur; over de ingezaagde gleuven heen had zich callus weefsel gevormd, daarmee de sapstroom enigszins veilig stellend. Ook waren er onder de ingezaagde gleuven zijtakken gevormd die er vorig jaar niet waren. Respectvol heb ik later op de dag met een bijltje het werk van vorig jaar nog eens krachtig gecorrigeerd en de gleuven aanzienlijk breder gemaakt, daarin bijgestaan door Peter en Aldert, die op die manier ook hun botte kracht konden demonstreren.
 |
| Ben vertelt over de insecten en het landschap |
Verder heb ik mij onledig gehouden met het verwijderen van bramen, samen met een nieuw lid van onze werkgroep, Margreet. Zij is historicus en zo bespraken wij tijdens ons voor de insecten ongetwijfeld heilzaam werk ons beider interesse in geschiedenis.
De tijd vloog om zoals gewoonlijk tijdens dit genoeglijk met z'n allen werken in de natuur. Naar de Stayokay in Den Burg om eens te kijken hoe het insectenhotel zich had gehouden. Enkele van de geboorde gaatjes waren inderdaad inmiddels dicht-gemetseld en dus "bewoond". Volgend jaar maar weer verder aan werken, aldus Ben.
Tot slot naar een gezellige plek die, hoe kan het anders, door Peter werd gekend. Koffie met appeltaart en weer de tocht naar huis ondernomen. Ik lag er weer vroeg in!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten