Mijn gulyas |
Maar nu Theo weer terug is heeft hij bij een bevriende moestuinier een enorme hoeveelheid rijpe vollegronds tomaten ingeslagen voor de verkoop aan z'n eigen klanten en voor eigen gebruik natuurlijk. Nou, daar hoor ik ook bij en ik heb er zeer fors gebruik van gemaakt. En nu niet alleen maar voor op brood. Het kookboekje van Wina Born kent een prima Gulyas recept en dat gebruik ik altijd als basis. En daarbij kwamen de tomaten zeer goed van pas.
Ik begin met een klont rundvet, kan natuurlijk ook met boter of met olie. Dan vier flinke uien grof snipperen en zachtjes bakken. Daar voeg je wat sambal of een paar in stukken gesneden rode pepers bij en een paar tenen gesneden knoflook. Je bakt dat geheel op laag vuur en roert af en toe. Intussen snijd je een flinke hoeveelheid bij voorkeur wat vet rundvlees of lamsvlees in kleine stukken. Bij het uienmengsel doe je nu een paar eetlepels paprika van goede kwaliteit. AH heeft goede; ik had nog liggen van de kerstmarkt afgelopen winter in Berlijn; perfect spul! Dan doe jet het vlees erbij en roert dat allemaal door elkaar op laag vuur. Dit roer je om en laat je heel voorzichtig even wat meebakken. Niet te heet en heel kort want paprika kan aanbranden. Vervolgens doe je er een halve liter bouillon bij die je tevoren hebt getrokken van botten, vellen of eventueel water met een bouillonblokje (vind ik niks hoor!).
Een kilo van die heerlijk tomaten (of een paar blikken ontvelde tomaten uit de supermarkt) ontvel je eerst door ze kort in kokend water te laten liggen (eerst een klein sneetje vergemakkelijkt het ontvellen) en het velletje eraf te halen. Je snijdt ze grof en voegt ze aan het geheel toe. Verder nog wat aardappelblokjes en eventueel csipetke, zeer kleine vlokjes deeg die je maakt van een ei met wat bloem. Roeren, aan de kook brengen en een paar uur op zeer laag vuur laten pruttelen. Zout naar smaak toevoegen en smullen maar. Je kunt variƫren op dit recept door er nog wat gekoookte gort of bruine bonen doorheen te doen. Het is een stevige boerenpot dus het kan wel wat hebben. In Wenen heb ik wel eens gulyas gegeten die zo dik was dat je hem met mes en vork moest eten. Dat gaat zelfs mij te ver.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten