Hupsakee, sloot weg

Vanmorgen moest ik naar Zeist; dat is vlakbij de Bilt, maar precies als ik altijd ben vertrok ik natuurlijk te vroeg. Dus lekker rustig aan gefietst. Tegen mijn gewoonte in stak ik bij de Looijdijk over naar de andere kant van de weg. Het fietspad aldaar berijd ik vrij zelden; meestal rijd ik aan de andere kant van de weg waar ook een twee-richtingfietspad is, vandaar.
Dat fietspad loopt langs een sloot en die lag er vanmorgen heel mooi bij. Deed mij denken aan de sloten van mijn jeugd; kroos aan het oppervlak, grondelende eenden, helder water met waterplanten erin. Dat deed me toch zo'n plezier.
Het evenwicht in dergelijke sloten kan zo makkelijk verstoord worden door toepassing van landbouwgif; dan ontstaan die bekende bruine, levenloze sloten waar ons boerenland zo vol van is. Waarschijnlijk is het schone kwelwater dat je aan de randen van de Utrechtse Heuvelrug waarschijnlijk nog wel hebt (ondanks de verdroging door het oppompen door het waterleidingbedrijf) daar ook debet aan.
Na mijn bezoek aan de Rabobank in Zeist fietste ik terug naar huis en daar zag ik tot mijn verbijstering dat er een kraan bezig was om die prachtige sloot uit te baggeren en daarmee deed veranderen tot een bruine, troebele watergang. Het kan verkeren zei Bredero al.