Oogsttijd is aangebroken; genieten dus!

Met klompen aan, lekker aan het werk in de moestuin.
Hier zit ik uien van loof te ontdoen.

Eigenlijk eten we nu al twee weken uit de moestuin van Theo: sla is er altijd wel evenals snijbiet en tot voor kort ook postelein. Die laatste staat er nog wel maar is wel erg uitgeschoten. Wellicht dat ik het laatste vandaag eens ga plukken.
Het afgelopen weekend zaten we op de Veluwe; we hadden op advies van Huib een "Buitenkans" van de Bilderberggroep genomen en zo zaten we een weekend in Oosterbeek. Schitterende omgeving met sprengen en sprengbeekjes in het gebied tussen de droge/hoge Veluwe en de uiterwaarden. Kenden we niet, maar daar zullen we zeker terug komen. In dat weekend heeft het 'snachts stevig geonweerd, met de nodige regen. Zo ook in de moestuin; gelukkig wel want het was allemaal gortdroog en dat gesjouw met water werden we puur zat.

Sprengenbeek dwaars door het Veluwse landschap. Had
ik eigenlijk nooit eerder zo mooi gezien.

Zaten de sperzieboontjes, door Theo de "haricots verts" genoemd vrijdag al te glunderen, daar waren ze maandagmorgen al stevig uitgegroeid. Dus dat werd oogsten. Ook de courgettes waren aan de groei gegaan met al dat water. We hebben ook de uien geoogst en te drogen gelegd; die moeten niet gaan rotten.
Toen we 'savonds in het overdekte deel van de moestuin wat zaten na te genieten had ik echt dat gevoel van "sprokkelsfeer", dat mooie woord van Jan Wolkers; die lucht van de uien die achter ons lagen te drogen; het gezang van de vogels; het uitzicht op de bonen, de bieten, de sla en de bloemen. Wat heeft de natuur toch veel aspecten!