Dat deed mij direct denken aan een stomme culinaire zet mijnerzijds. Lien, mijn toenmalige ega en ik waren ergens begin jaren tachtig uitgenodigd bij een stel dispuutsgenoten, Anneke deR en Arend D om te komen eten. Het voorgerecht was avocado, een mij toen nog onbekende vrucht, geserveerd met bijbehorend lepeltje om het vruchtvlees uit te lepelen. Zo niet ik; gulzig als ik was en nog steeds ben (naar ik vrees) nam ik de avocado in de hand en at hem met schil en al op; beetje taai dacht ik wel, maar ja een kniesoor die daar op let. Echter, de disgenoten hadden het vruchtvlees uitgelepeld zoals het hoort. Arend, belezen zoals het een Proiraat betaamt begon vreselijk te lachen toen hij zag dat ik de schil had opgegeten en haalde direct uit zijn welgevulde boekenkast een klassieker tevoorschijn: een strip van Lucky Luke waarin Averel, de domste van de vier Daltons, een pastei met aardewerk en al zat op te peuzelen. "Een erg krokant korstje", bracht hij nog uit met zijn domste grijns op z'n snuit.
Ik vond dat zo spits van Arend dat ik deze anekdote nooit heb vergeten en er altijd aan moet denken als ik een "pastei en croute" zie. Nu ik via LinkedIn weer contact heb met Anneke deR moest ik deze grap toch even in de Blog verwerken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten