Mechanisatie in de landbouw

Aardappelrooimachine pakt 50 meter per minuut

Toen ik afgelopen week met Roos door het Limburgse landschap wandelde zag ik een landbouwwerktuig dat zo gecompliceerd was dat ik er langdurig naar heb staan kijken. De "operator" reed met het voertuig over het land waarop bijeen verzameld hooi lag in een lange strook; het verzamelde het hooi gedurende pakweg 100 meter, dan stopte het geheel, het ging open als een schelp en de inhoud werd omwikkeld met landbouwplastic, afgesneden en van het apparaat gerold. En dat zo achter elkaar door. Ongelooflijk. Er komt geen hand meer aan te pas.
En toen ik later door het Groningse landschap liep in de buurt van Uithuizermeeden, zag ik een gigantische machine die de grond ontdeed van aardappels en die via een Jacobsladder in een meerijdende aanhanger dumpte. Wat een verschil met vroeger dat de mensen op de knieën met de handen de aardappels moesten rooien. Het deed me denken aan het boek "De graanrepubliek" van de hand van Frank Westerman. Dat speelt overigens in deze uithoek van het land,het Oldamt in Oost Groningen.
Op het station van Uithuizen sprak ik een medewandelaar, die mij attent maakte op het bestaan van het "Wad en wierdenpad" hier in Noord Groningen. Dat loopt ook zo'n beetje door die streek van Frank Westerman. Ik had mij al voorgenomen om daar eens te gaan kijken om de sfeer te voelen die zo voortreffelijk wordt beschreven. Moet ik maar eens snel oppakken; het boekje heb ik zelfs hier liggen. De mechanisatie heeft inmiddels doorgepakt op een schaal dat de mensen uit de tijd die Westerman beschrijft zich dat absoluut niet konden voorstellen. Ik was erdoor gefascineerd ondanks dat ik kleinschaligheid voorsta.