Kamperen bij de Helle

Beekje op de Hoge Venen

Het is vandaag 13 augustus; mijn vader zou 90 jaar zijn geworden op deze dag, ware het niet dat hij al 9 jaar geleden heen ging. Het was op die dag in het jaar 1993, tijdens net zo'n fraai weekend als het afgelopen weekend, dat ik, tot grote ergernis van mijn moeder met Hugo eropuit trok. We zouden gaan wandelen en kamperen bij de Helle. Moeder vond dat ik eigenlijk naar de verjaardag van m'n vader moest komen. Daar was ik nogal verbaasd over eerlijk gezegd, want ik ging helemaal nooit naar verjaardagen; dat verplicht bij elkaar zitten en  praten over niks daar was ik niet zo van gecharmeerd en dat deed ik dus ook niet.
Het werd een fantastisch weekend met m'n 9-jarige zoon en we gingen wild kamperen bij de Helle. In die tijd mocht je in België gewoon wild kamperen. Wat ik toen niet wist was dat het gebied van de Hoge Venen verboden was voor wild kamperen; daar stond een boete op van 20.000 Belgische francs, oftewel 1000 gulden, een fors bedrag dus, maar dat wist ik toen niet.
We waren met mijn grote rugzak; we zetten het piepkleine tentje op vlakbij het veenriviertje de Helle en gingen tegen de schemering slapen. Het was een maanloze nacht en dus pikdonker op het veen;  om een uur of tien maakte ik Hugo wakker: "moet je niet plassen", vroeg ik hem. Hij was diep in slaap en begreep absoluut niet waar hij was. "Waar ben ik?", vroeg hij. "Op de Hoge Venen Huug", en ik liet hem plassen met z'n blote voeten op de mijne zodat hij het niet koud zou krijgen.
Daarna gingen we weer in onze slaapzakken; hij stortte zich in mijn armen en zei: "Je bent de liefste vader in de hele wereld"; dat was één van mijn fijnste momenten, zeker als vader!
Later hoorde ik nog een zwijn rond de tent snuffelen. Het holde gillend weg toen het ons rook vermoed ik. Later vertelde Hugo trots over dit avontuur, dat hem overigens volstrekt was ontgaan want hij lag als een roos te slapen.