Schin op Geul

Klaprozen tussen het graan

 Om half tien zat ik al op station Schin op Geul; het was er stil en landelijk en ik zat op een bankje te knorren van genoegen in de koestering van Hyperions' zoon; het was ook wel erg koud geweest de dag tevoren in Drenthe. Mijn oude vader kwam zo graag hier in Schin; we gingen met z'n tweeën of met een stel van mijn kinderen lekker door het Gerendal wandelen en dan startten we altijd in Schin. Het landschap is zo bijzonder met die heuvels alsof je in de Ardennen of de Dordogne bent. En dan die bloemenweelde. Mijn vader probeerde niet alleen mij, maar ook de kinderen iets bij te brengen van de plantjes en bloemetjes. Als hij bij ons thuis kwam had hij altijd een plantenboek bij zich: "opa heb je je huiswerk bij je?" vroegen de kids. En dan gezellig bij hem op schoot en plaatjes kijken. Met alle geduld van de wereld vertelde hij van alles over de plantjes. Wellicht heeft dat hun interesse in de natuur beïnvloed.

Enkele korenbloemen tussen  het graan

Daar in Schin probeerde hij ook hun aandacht naar de planten te verleggen. Ik weet nog een keer dat ik ze allevier bij me had en opa iets had bedacht: "we gaan eens proberen of we tien verschillende plantjes kunnen vinden hier op dit stukje", en hij wees een stukje van een paar vierkante meter aan. Joke zei: "ja, maar alleen plantjes met bloemetjes", Hugo zei: "wie het eerst klaar is"! Arja: "nee hoor, ik heb er geen zin in", en ze deed gewoon niet mee. Peter, de jongste deed een greep in het gras en dacht dat hij daarmee klaar was. Ik moest inwendig zo ontzettend lachen om het verschil van die vier.

Ook nu stond er van alles in bloei. Een aantal van de bloemen zal ik weer aan Ab voorleggen om mij verder te helpen in de uitgebreide nomenclatuur van de wondere wereld van de flora. Tussen het koren stond tot mijn grote plezier hier en daar de korenbloem en de klaproos, vanouds echte akkerbloemen. In Limburg schijnt een project te lopen, aldus Dick, om langs de randen van akkers de wilde bloemen terug te krijgen. Een beetje ploegen en het achterwege laten van de gifspuit is waarschijnlijk al voldoende; in de grond zit vaak nog voldoende zaad van de oorspronkelijke wilde planten, ook wel "onkruid" geheten maar o zo mooi voor de passant.
Ik had met Dick afgesproken dat ik bij hem langs zou komen in Vaals, maar dat ik eerst een stuk in Zuid Limburg ging wandelen. Ik liep door naar Nijswiller, door de landerijen, over een brug over het oude Miljoenenlijntje dat nu nog voor een toeristische stoomtrein wordt gebruikt, onderweg nog een beetje dommelend op verschillende bankjes in het zonnetje; twee dagen achter elkaar zo vroeg opstaan valt niet mee! Het was een fraaie wandeling. Verder met de bus naar Dick. Ook Ben en Wouter vD waren er en zo zaten we gezellig met z'n vieren op het balkon bij Dick.