Naar Otterlo over de Veluwe

Twee vluchtende wilde zwijntjes

Zo langzaam maar zeker heb ik het "Trekvogelpad" wel zo'n beetje helemaal gelopen; hier en daar nog een klein stukje of een stuk hier in de buurt dat ik zo vaak heb gelopen. Maar vandaag een stuk waar ik niet eerder was: opnieuw een stuk van de Veluwe.
Sinds ik met Ab op het Kootwijkerzand en in het Deelerwoud heb gewandeld ben ik veel meer op m'n omgeving aan het letten dan alleen maar kilometers vreten. Met name probeer ik de geluiden van de vogels nauwkeurig te beluisteren en thuis te brengen. Dat lukt nauwelijks; ik moet nog veel studeren met de CD's die ik van de Vogelstichting heb gekocht. Maar tijdens deze wandeling kwam ik in gebieden waar werkelijk niemand te zien was; absolute rust die slechts gebroken werd door de geluiden van vogels en gezoem van insecten. Een briljante omgeving. Plotseling zag ik op mijn pad een in eerste instantie niet thuis te brengen die; een hond? een wilde kat? het liep wat te snuffelen en te zoeken. Toen zag ik het: een jong zwijntje. Dat had ik nog nooit gezien. Ze waren met z'n tweeën en hadden mij aanvankelijk niet in de gaten; er was geen moederzwijn meer bij, dus kennelijk konden ze al voor zichzelf zorgen. Ze liepen druk te snuffelen en te smikkelen in de berm van het pad totdat ze me in de gaten kregen en het bos in vluchtten.

Anecdote van Ab.

Leuk hè, die kleine pyama gestreepte zwijntjes! Als jochie van 10 fietste ik veel door het Kroondomein, regelmatig kwamen we daarbij jonge zwijntjes tegen. Op een mooie dag in mei kwam ik daarbij ook weer kleine zwijntjes tegen, er zal wel een mamma bij geweest zijn, maar die zag ik niet. Het leek mij leuk zo’n biggetje mee naar huis te nemen. Ik pakte er een en klom met het schreeuwende beestje een boom in. Mamma bleek nl. wel degelijk in de buurt en reageerde direct op het geschreeuw. In de boom kon ze niet komen en het biggetje stopte inmiddels met schreeuwen. Na een uur -moeders bleef onder de boom liggen- heb ik het biggetje uit de boom gegooid en vertrok moeders met haar gezin.

Kortom, de biggetjes die jij gezien hebben waren nog steeds onder toezicht van moeders. Het duurt nog een maand of 2 voor zij zelfstandig zijn, de streepjes zijn dan al weg. De volgende keer even goed om je heen kijken, moeders -zeug geheten- is in de buurt. Overigens niet zelden pappa -keiler geheten- ook en daar moet je helemaal geen ruzie mee krijgen!