Het Oppad aan het Floris V pad

De toegang tot het Oppad, een veenpaadje
van 'sGraveland naar Kortenhoef

Vandaag een stuk van het Floris V pad gelopen. Het boekje met de beschrijving van de wandeling ligt al een poos te wachten en kijkt mij verwijtend aan. Verschillende stukken heb ik vroeger wel met Dick gewandeld en het Oppad ook een keer met m'n toenmalige schoonvader; lekker zompig door het veen herinner ik mij nog.
Om 8.57 met de trein naar Utrecht, door naar Breukelen en met bus 120 naar Loenen a/d Vecht. Een fraai, slaperig dorp aan de Vecht, maar.... met een ambachtelijke slager waar ik uiteraard even een stuk worst kocht. En wie stopt daar voor de deur met z'n fiets en stapt binnen, de enige persoon die ik ken uit Loenen, Simon de pianostemmer aan wie ik vorig jaar mijn piano heb gegeven. Dus hebben we nog even over e.e.a. staan praten. Kauwend op de worst langs de Vecht, oversteken bij de verkeersbrug en aan de andere kant van de Vecht weer verder. En daar begon één van de schitterendste landschappen die wij kennen in NL; het plassengebied, oude veengebieden die in de 17e eeuw werden ontdaan van veen en door de werking van de wind verwerden tot grote plassen. De Loosdrechtse-, Ankeveense-, Vinkeveense- en nog veel meer plassen zijn, net als heide, man-made schitterende natuurgebieden en fijn om te wandelen en te fietsen.  Hier over de kades die nog door de plassen voeren. Zo liep ik vandaag over de Lambertszkade, de Kromme Rade, langs natuurgebieden van Natuurmonumenten en vervolgens door het veen over het Oppad, een oud kerkepad met recht van overgang (zie alle foto's).  De bloemenpracht in de natuurlijke wateren kon ik zo mooi naar me toe halen met de verrekijker en het was als de schilderijen van Monet, maar dan echt en dus nog mooier.

Natuurgebied langs de Kromme Rade

Ik had mijn nieuwe aanwinst, m'n verrekijker omgedaan en probeerde vogels in beeld te krijgen. Overal hoorde je het geluid, maar afgezien van een onhandige jonge koolmees zag ik geen vogel. Wel het karakteristieke gekras van de grote karekiet, maar ook gezang en natuurlijk de vinkeslag. Watervogels zag ik volop: zwarte sterns, diverse soorten ganzen, slobeend en kuifeen, aalscholvers. Mijn topscore van vandaag was wel een puttertje; met zijn schitterend rood koppetje bleef hij in mijn beeld staan.
Met de bus terug en toen door naar een concert in Utrecht in de Willibrordkerk. Het requiem van Duruflé besloot voor mij het actieve deel van de dag. Nog even dit Bloggie geschreven en nu heb ik geen energie meer. Een fantastische dag en zo vlakbij huis!