14 juni 2012

Een huisje in het Dordogne bos

Vakantieverblijf Les Lavandes 
Mijn ouders kwamen voor het eerst in de Dordogne op de vakantie locatie "Les Lavandes". Dat was ergens eind zeventiger jaren. Lien en ik hebben hen in ieder geval één keer daar opgezocht. Bij die gelegenheid leidde mijn vader mij rond in wat ik later als zijn "kleine paradijsje" ben gaan beschouwen. Behalve de bloemen, met name de orchideeën en de graslathyrus liet hij me ook een merkwaardig "Hans en Grietje huisje" ergens middenin het bos zien. Toen ik hier afgelopen maand met Roos was wilde ik wel eens zien of dat huisje er nog stond en tot mijn genoegen was dat het geval. Hoe lang het er al staat is niet duidelijk; waarschijnlijk al van ver voor de tijd dat Dick en Truus van Dordt het landgoed "Les Lavandes" kochten, dus in de tijd dat hier nog van die grappige, mobiele destillatie apparatuur werd ingezet om de Lavendelbloemen direct te verwerken tot geurstoffen voor de parfumindustrie. Wie anders zou zo'n huisje gebouwd hebben.
In gepeins verzonken
Het stond er nog precies zoals ik het zo'n 35 jaar geleden voor het eerst aantrof.
In het huisje staat nog wat gereedschap; het deurtje gaat nog open alsof het nog regelmatig gebruikt wordt; de spinnenwebben vertellen een ander verhaal.
Het was hier in de buurt dat vroeger een herderin liep met haar kudde. Zij had met haar man een boerderij aan het begin van het landgoed. We kochten daar eieren van los lopende kippen met dooiers die knaloranje waren vanwege alle groenvoer dat deze kippen de hele dag bij elkaar scharrelden. We haalden er verse melk zo van onder de koe.
Het boerenechtpaar had een dochter die natuurlijk aan de man gebracht moest worden. Haar vader bracht haar op de zaterdag avond, de dansavond naar de stad (zal wel Le Bugue geweest zijn of anders St Alvère) en zat dan de hele avond in zijn auto te wachten tot ze weer terug gebracht moest worden. Je zat er wel heel afgelegen maar idyllisch.
Bij mijn laatste vertrek kan ik mij nog herinneren dat het korenveld door een heel rood patroon van bloeiende klaprozen werd gekenmerkt. Nu niet meer; het veld dat we nu zagen was modern ingezaaid en kende geen veldbloemen meer. Ook stond er nu een hoog hek rond een groot deel van het landgoed en was de weg geplaveid. De moderne tijd, net wat u zegt.

Geen opmerkingen: