Fragment van de triomfboog van Titus met daarop de kandelaar die uit de tempel van Herodes werd geroofd |
Ik heb me nooit veel wijs laten maken; al jong hanteerde ik een rationeel oordeelsvermogen voor zover een kind daartoe in staat is. Als kind van 6 had ik al zo mijn twijfels omtrent het bestaan van Sinterklaas. Anekdotisch is het verhaal dat toen mijn opa op mijn 7e jaar voor Sinterklaas speelde, ik hem direct doorzag omdat ik zijn schoenen herkende. Daar was ik bijzonder op gespinst omdat ik absoluut niet geloofde dat iemand door de schoorsteen kon komen of met een paard op het dak kon lopen. Dat leek mij zo'n onzin. Mijn opa ging door met zijn act maar toen viel zijn mijter in de doos met geschenken waarop mijn driejarig broertje Jan zei: "Sinteklaas allemaal wattetjes op kop". Nou dat deed de deur dicht; mijn oma en m'n tante zetten het op een huilen uit medelijden terwijl mijn moeder bijna in haar broek pieste van het lachen (aldus hoorde ik later; het tragi-komische verhaal lijkt een beetje op "de elektriseermachine van Wimshurst", van de hand van WF Hermans). De verdere afloop is mij als jong kind ontgaan.
Op die zelfde wijze is ook het godsbesef bij mij nooit aangeslagen, geheel in de lijn van Dawkins.
Net had ik Dawkins' boek "de kapelaan van de duivel" uitgelezen toen ik me weer eens aan een echt boek van papier wilde laven. Van Ab had ik vorige week het boek "Jeruzalem, de biografie", van de hand van Simon Sebag Montefiore ter lezing aangeboden gekregen.
De proloog die beschrijft hoe Jeruzalem in het jaar 70 werd veroverd, gebrandschat en leeggeroofd ervoer ik als ontluisterend, ondanks dat ik Flavius Josephus ook heb gelezen; daar staat het toch iets minder huiveringwekkend in beschreven herinner ik mij. In het boek wordt voortdurend gestrooid met van die mysterieuze termen als "Heilig" en het "Heilige der Heiligen". Ark des verbonds en dat alles op basis van zeer oude verhalen, zoals Dawkins al schrijft, uit de bronstijd.
De triomfboog van Titus op het forum romanum, met daarop een afbeelding van de gouden kandelaar heb ik gezien; jammerlijk om te zien hoe een dapper volk, dat door fanatici werd opgestookt, zich zo ten gronde liet richten. Vele tienduizenden doden.
Het moderne Jeruzalem. Op de plek waar nu de Al-Aqsa moskee staat stond 2000 jaar geleden de tempel van Herodes |
3 opmerkingen:
Tegenwoordig kun je in de beruchte tunnel onder het complex nog meer van het complex zien. Israel heeft er een tunnel gemaakt die uitkomt op de Via Dolorosa, in Oost-Jeruzalem dus, waarvande Palestijnen natuurlijk weer schande spreken.
Betty
Mijn broer Jan had nog een aanvulling op het Sinterklaasverhaal. Ik verbaas me over zijn ijzeren geheugen.
Ik kan me het spannende en het lachen van ma en het verdriet bij de anderen nog goed herinneren zelfs de schoenen van opa. Hij verdween daarna weer heel snel en kwam als opa weer te voorschijn..
Mijn broer Jan had nog een aanvulling op het Sinterklaasverhaal. Ik verbaas me over zijn ijzeren geheugen.
Ik kan me het spannende en het lachen van ma en het verdriet bij de anderen nog goed herinneren zelfs de schoenen van opa. Hij verdween daarna weer heel snel en kwam als opa weer te voorschijn..
Een reactie posten