15 september 2011

Viva nostalgia! Weg met die ouwe troep.

Daar staat de oude bureaustoel naast andere ouwe spullen.
Hij werd later door iemand meegenomen, net als die rechte stoel van m'n
buurman en is dus recycled! Deed me plezier.


Wanneer ik rondkijk in mijn flatje dan zie ik een hele geschiedenis aan mij voorbijgaan. Mijn lekkerste stoelen komen uit mijn ouderlijk huis, maar zijn zelfs nog van mijn grootmoeder geweest. De tafel waar ik meestal aan eet en op zit te computeren is nog van mijn ouders geweest en stamt van 1946, het jaar dat zij trouwden. In m'n kleine kamertje staat het bureautje waar ik zelf aan gestudeerd heb en waaraan mijn vader later vaak zat te studeren, inclusief de onhandige stoel die nog uit de veertiger jaren stamt. De zithoek (bank en salontafel) stammen uit de boedel na de scheiding. Kortom, allemaal dingen van vroeger. Daarnaast heb ik, wat ik noem, een rariteitenkabinet met allemaal nostalgia. Ik kom om in de herinneringen en verder is er niemand in geïnteresseerd.

Laatst kwam Anneke met de vraag of ik onze oude eettafel wilde hebben; zij gaat binnenkort verkassen naar haar nieuwe geliefde en die eethoek is nu overcompleet: een licht eiken tafel met tien bijpassende stoelen. Ik wilde altijd die eethoek en het dressoir bij elkaar houden. Natuurlijk wil ik dat als nostalgicus nog steeds. Maar de consequentie is dat mijn flatje verandert in een museum. Ik werd door enig verdriet bevangen vanwege de conclusie dat niemand interesse in die oude spullen heeft behalve ik. Mijn broers hebben weinig bewaard van de spullen van m'n ouders; bijna alles staat bij mij tot en met de fotoboeken van beide grootouderlijke kanten! Kinderen en ex doen ook of het allemaal weinig intrinsieke waarde heeft.

Na een begripvolle e-mail wisseling met mijn goede vriend Peter C. besloot ik ferm om maar eens wat weg te doen. De oude stoel van m'n oude bureau, hup naar het grof vuil. Binnenkort gaat m'n bureautje naar een kennis van Roos die "doet" in vintage troep. Ik ga saneren: oude boeken die ik toch niet meer lees geef ik weg. Ik heb een beetje genoeg van dat nostalgische gedoe van mezelf.

Geen opmerkingen: