Het laatste half jaar krijg ik hoe langer hoe meer spijt van mijn negatieve opmerkingen over de kwaliteit van de Nederlandse schrijvers; niet alleen Frank Westerman en Annejet van der Zijl kunnen mijn wat zeikerige toets der kritiek doorstaan, maar ook Louise Fresco en Pieter Nouwen vind ik prima te lezen; misschien niet het niveau Mülisch, Vestdijk, laat staan W.F. Hermans, maar toch wel heel goed. Vooral Nouwen vind ik toch wel wat merkwaardig onbekend ondanks zijn prachtige werken t.w. "Het negende uur", alsmede, "de Pias van het Pentagon". Over dat laatste boek is Roos heel enthousiast; ik moet het zelf nog lezen, maar het negende uur is opmerkelijk. Ik zal al zijn werk eens gaan lezen.
En dan had ik afgelopen week "De utopisten" van Louise Fresco van de bieb geleend; niet doelbewust, maar gewoon eens wat snuffelend bij één van de boekenrijen pikte ik het eruit.
Het boek schetst een heerlijke terugblik in de zestiger jaren, terwijl het speelt in de huidige tijd rond een voormalig actievoerder voor milieu en rechtvaardigheid, die tot staatssecretaris is gebombardeerd binnen een D66-achtige partij. Het gekonkel en gerotzooi in de politiek alsmede de gewetensproblematiek van niet-politieke, milieu-bewuste lieden, wordt door Fresco schitterend beschreven; misschien een beetje gemaniereerd, waardoor het boek soms als een soort leerboek met psychologische uitwijdingen aandoet.
Het boek zal niet voor iedereen even toegankelijk zijn, daarentegen heb ik het zeker met genoegen gelezen en raad het vooral aan aan de wat meer ervaren lezer, zeker degenen die het politiek gekonkel willen ervaren.
En dan had ik afgelopen week "De utopisten" van Louise Fresco van de bieb geleend; niet doelbewust, maar gewoon eens wat snuffelend bij één van de boekenrijen pikte ik het eruit.
Het boek schetst een heerlijke terugblik in de zestiger jaren, terwijl het speelt in de huidige tijd rond een voormalig actievoerder voor milieu en rechtvaardigheid, die tot staatssecretaris is gebombardeerd binnen een D66-achtige partij. Het gekonkel en gerotzooi in de politiek alsmede de gewetensproblematiek van niet-politieke, milieu-bewuste lieden, wordt door Fresco schitterend beschreven; misschien een beetje gemaniereerd, waardoor het boek soms als een soort leerboek met psychologische uitwijdingen aandoet.
Het boek zal niet voor iedereen even toegankelijk zijn, daarentegen heb ik het zeker met genoegen gelezen en raad het vooral aan aan de wat meer ervaren lezer, zeker degenen die het politiek gekonkel willen ervaren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten