At home in the universe

Dit is misschien wel het mooiste uitzicht dat ik ken. Het bevindt zich in de driehoek
tussen Alajar, Catano del Robledo en Fuenteheridos vrijwel op de kruising van
de oeroude wegen die hier lopen. 

Het zal de trouwe lezers van dit Blog niet zijn ontgaan dat ik mij de laatste tijd weer eens (voor de hoeveelste keer?) enthousiast heb gestort op het onderwerp complexiteit en met name het mysterie van het ontstaan van het leven uit voorheen dode materie. Al jaren geleden had ik het boek van Stuart Kauffman onder de titel "At home in the universe" gekocht en gelezen. Uit gemakzucht omdat ik het niet kon vinden in m'n rotzooi heb ik een nieuw exemplaar gekocht en ben direct aan het lezen geslagen. En daar vind ik op de eerste pagina al direct iets dat me zo geweldig aanspreekt.
Stuart beschrijft hoe hij met Gunter Mahler, een theoretisch physicus uit München zit te lunchen en dat deze de vraag stelt: "hoe stel jij je het paradijs voor"? En dan wordt vervolgens een landschap beschreven dat in veel aspecten lijkt op het plekje in Andalucia dat ik ervaar als "mijn paradijs"; Heuvels in rijen achter elkaar; stilte, warmte: "Long and rolling under strong light, far ranges defining a distant horizon toward which graceful and telling land forms march in fading procession".
Precies zo zie je het landschap waar ik al zoveel jaren weer in bewondering naar moet kijken. Het uitkijkpunt bevindt zich hoog op een heuvel tussen Alajar en Castano del Robledo; Andalucia, in het zuiden van Spanje. Niet voor niets heeft het ook deze naam, Andalucia gekregen van één van de vele oud bewoners van dit gebied, de Arabieren, die in de periode na de val van het Romeinse rijk hier heersten. El Andaluz, het paradijs.