Vies?

Wat is de zomer dit jaar ontzettend vroeg ingevallen. De verjaardag van mijn moeder was de warmste 24 april ooit gemeten. Ik geloof het graag; het was niet eens meer aangenaam om op het balkon te zitten en mijn flat leek wel een broeikas, zo heet was het binnen.
De natuur is losgebarsten; bloesem alom. De berken laten zich niet onbetuigd en spuiten hun stuifmeel rond. Je ziet dat als een waas op plasjes, alleen dit jaar geen plasjes; het heeft al in geen weken geregend. Wèl zie je dat de auto's onder het stuifmeel zitten. In een zijstraatje staat al dagen een auto onder de berken en is geheel bedekt met stuifmeel; dit had iemand genoopt tot het schrijven van "vies" op de voorruit, met een pijl.
Op een auto ziet het er misschien wel uit als stof, maar in werkelijkheid vertegenwoordigt het de kracht, de levenslust van de natuur. Op weg naar het huis van Roos, een hoek verderop, staat een kastanje prachtig in bloei. Ik weet dat in de herfst het wegdek bezaaid zal zijn met kapot gereden kastanjes; ook een teken van de kracht in de natuur. Helaas wordt de schoonheid daarvan door ons mensen in flarden gereden.