Meikevers in de keuken

De zon gaat vuurrood onder

Het was afgelopen maandag weer zo'n hete dag; de zon nam afscheid als een vuurrode bol. Zo'n moderne elektronische camera compenseert helaas zodanig dat je deze rode kleur niet meer goed ziet; u zult het dus van mij aan moeten nemen dat de zon knalrood was. Die avond was ik druk in de weer met de voorbereiding voor het vertrek de volgende dag naar Malta en ook met de voorbereiding van het eten. En daar hoorde ik een keihard gezoem van een groot insect, en jawel, de eerste meikever van het jaar kwam de keuken binnen gevlogen. Schitterend zo'n groot insect.
Leeft eerst jaren lang als larve onder de grond, ondergaat de metamorfose, zo kenmerkend voor insecten, komt vervolgens als kever boven en vliegt een paar dagen rond. Mannetjes en vrouwtjes zoeken elkaar op, copuleren, het vrouwtje legt eieren in de grond en dan is de cyclus weer rond.

Weinig heldhaftig op z'n rug

Op de Hoflaan vlogen de meikevers altijd tegen de lamp op de loggia en vielen dan bij voorkeur in mijn bierglas. Hier niet, op z'n rug in de gootsteen; weinig heldhaftig voor zo'n grote kever want zonder menselijke hulp komt hij niet meer overeind. Al snel vlogen er meerdere rond in de keuken. Ik ving ze voorzichtig en gooide ze naar buiten. De volgende morgen lag er nog eentje op z'n rug in de vensterbank. Ik dacht dat hij dood was, maar toen ik hem oppakte bewogen de pootjes weer en heb ik ook deze weer in vrijheid gesteld. Maar ze zijn wel erg vroeg dit jaar. Zeker ook door de klimaatsverandering net als de vroege bloei van de Japanse sierkers.