De volgende étappe van het Zuiderzeepad loopt van Nunspeet naar Elburg. Het was een koude dag, maar droog dus hupsakee afgelopen maandag op pad gegaan. Ik moest mezelf in de leidsels houden om niet bij station Nunspeet gewoontegetrouw richting Hulshorster zand op te gaan. Dat blijft toch mijn favoriete gebied. Maar het lukte me om de schreden richting Doornspijk te zetten. Eerst door de bossen van Nunspeet, het spoor over en dan door open boerenlandschap.
 |
| De rood/wit markering is uitstekend en voert je door de bossen van Nunspeet. |
En dan opeens is het afgelopen met het bos; er verschijnt een half open landschap. Onderweg knoopte een vriendelijke meneer die zijn gazon aan het bewerken was een praatje met me aan over het uitstekende wandelweer. Het was fris en droog en wat wil je dan nog meer. Verderop stond een vreselijk vervallen boerderij.
 |
| Onderweg een vervallen boerderij |
En daar verscheen uiteindelijk Doornspijk in de verte. Vlak voordat ik het dorp bereikte hoorde ik tot mijn verbazing het bekende geklepper van ooievaars, toch niet iets dat je dagelijks hoort. Maar de ooievaar komt duidelijk terug in het land. Ze zweefden actief rond het nest en klepperden dat het een lieve lust was.
Luistert en kijkt u maar naar het filmpje.
 |
Gezicht op Doornspijk vanaf de Zuiderzeeweg
|
Even verderop kwam ik in het dorp; een markante niet al te fraaie kerk sierde de Zuiderzeeweg. Het dorp is niet om over naar huis te schrijven, althans niet bijzonder fraai zoals Elburg.
Op de hoek stond een bankje waar ik lekker even m'n boterhammen heb opgegeten voordat ik weer verder ging richting Elburg, het Zuiderzeepad vervolgend. De weg ging verder over de kerkdijk. Waarom die zo heet werd mij pas aan het eind duidelijk. U kunt dat lezen in de Blog van 8 april.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten