Het gaat hier om een boek van de NLse schrijfster Laura Starink, ik heb het boek op advies van Roos gelezen en met genoegen. Niet dat het zo'n vrolijke geschiedenis betrof want de Duitse bevolking heeft sinds het échec van 1945 een miserabel gevoel van "de schuld" moeten dragen en verwerken maar heeft zelf eveneens ongelooflijk geleden. Hier beschrijft auteur de geschiedenis van haar voorouders van haar Duitse moeder aan de hand van interviews met nog levende familieleden maar ook anderen uit de diverse omgevingen waar haar voorouders hebben geleefd. Een enorme volksverhuizing van Duitse mensen uit gebieden die al sinds mensenheugenis Duits waren, m.n. Silezië vond plaats na de overwinning, maar natuurlijk ook de overmacht van de invasie door de Russische soldaten met alle gruwelijkheden. Het kan niet op de ellende met honger, elkaar uit het oog verliezen en noem maar op wat er gebeurt onder de dramatische omstandigheden van oorlog maar ook nadien.
Ik heb dan misschien geen Duitse wortels maar wel degelijk Duitse familie en een verre voorouder, Roelof Landman was de grondlegger van deze Duitse tak. Tot voor kort had ik nog regelmatig contact met een achter-achter-achternicht in Düsseldorf maar dat contact is inmiddels wat verwaterd. Haar oma en mijn oma waren nichten, onze overgrootmoeders waren zussen. Ik had al uitgemaakt dat we over het zelfde mitochondriaal DNA zouden moeten beschikken.
Maar ook die familie heeft gedurende WO II maar zeker na afloop grote ellende gekend en heeft kunnen overleven dankzij de voedselopbrengsten van "die Garten", de grote tuin die nog steeds in handen van de familie is.
Bij onze bezoeken aan Duitsland hebben we ook regelmatig over de ellende die het Duitse volk heeft gekend gedurende en na de oorlog gehoord, dat wordt meestal onderschat, maar was niet mis en het genoemde boek is daar getuigenis van. Een welgemeend leesadvies.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten