Het zonne-ei

 

Geen commentaar

Vanmorgen in alle rust opgestaan en het ochtendritueel van ontbijt en koffie en nog lekker wat lezen. De oppas afspraak met Joke was goed voorbereid, de Intercity naar Gouda gaat elk kwartier en sluit goed aan op onze vier stoptreinen vanuit Bilthoven. Met de fiets naar het station en vervolgens natuurlijk veel te vroeg in Gouda. Daar zou ik Joke met de haar kinderen ontmoeten, Ronja van haar overnemen en dan met de bus door naar hun huis. Kwam voor ons allen goed uit, ik hoefde geen grote afstand te lopen en Joke kon direct door naar Rotterdam met haar twee zonen.
En ja hoor, daar kwam de kleine karavaan aangezet, enkele minuten voordat mijn bus zou vertrekken; kleine Ronja snelde vooruit en vloog mij in de armen, Joke zwaaide ons nog even uit en daar gingen we naar huis. Nauwelijks waren de jassen uit of ja hoor: "Opa, mag ik een kipkluifje", natuurlijk mocht ze dat, daarvoor had ik gisteravond een kilo kluifjes gebakken waarvan overig al een stevig deel haar intrede maakte tijdens het afkoelen, ik vind die knapperige stukjes kip ook heerlijk. Maar er was nog genoeg over voor kids en Joke. Die kleine boef is er dol op en vroeg telkens om nog zo'n kluifje, vind ik zo leuk. Maar op zeker moment vond ik het wel genoeg en veegde haar vette handjes af die ze vervolgens keurig onder de kraan schoon waste. Vervolgens voorlezen natuurlijk, vast ritueel als ik bij de kinderen van Joke op bezoek ben al zolang ik me kan heugen. Is best opmerkelijk want de andere kleinkinderen talen er niet naar en hebben veel meer met TV. Maar ik weet niet eens of Joke en Pieter wel een TV hebben?!
Het boek "het zonne-ei" kwam weer te voorschijn, heb ik al vaak voorgelezen. Toen het uit was en ik nog maar net met een tweede boek was begonnen belde Joke, zij vroeg zich af of we bij "de hertjes" waren, het dienrentuintje daar bij hen in de buurt. Nooit aan gedacht maar even later liepen we langs de hertjes, die door de sneeuw een kerstmis beeld vormden, een van de hertjes liep zelfs over het ijs in de vijver. We bleven uitgebreid kijken naar dit wintertafereel en gingen vervolgens door naar het speeltuintje waar ik een soort schommel in beweging hield met kleindochter genietend van het spektakel. Even later ook op de wip en een klimtoestel waar ze wel erg koude handen van kreeg. Na een uurtje weer terug naar huis. Gezellig hoor met zo'n jong kind de hele middag. 

Tegen het eind van de middag kwam Joke ook weer thuis en nam Bram ook zijn aandeel in de vleugeltjes voor zijn rekening en ook Joke verschalkte er een paar. Intussen zat ik met drie kleinkinderen op de bank, kleine Mees had het ook naar z'n zin. Joke maakte het eten klaar en daar kwam ook vader Pieter thuis. Gezellig hoor zo'n jong gezin, ik voel me echt bevoorrecht om dat dan weer mee te kunnen maken. Joke moest naar een oudervergadering en ik dacht dat ik een beetje in de weg zou zitten maar kennelijk kwam het wel goed uit als ik Mees nog even kon bezig houden terwijl Pieter de twee "groten" in bed legde. Dus pas tegen een uur of negen ging ik terug en besloot ik om naar het station te lopen, ging prima, m'n voet hield zich goed. Dat was toch wel een hele opluchting.