26 kilometer?!

 

Ab aan het begin van het traject door de duinen

Tot mijn verrassing appte Ab mij dinsdag of ik donderdag, vandaag dus tijd had en zin om weer aan de wandel te gaan; het zou mooi droog wandelweer worden, dus waarom niet. Ik had deze hele week min of meer gepland om de Priamos vergadering van zaterdag voor te bereiden, maar dat was wel zo'n beetje achter de rug. Hij zou zich weer om 8 uur melden voor de thee, maar deze keer was hij niet te vroeg vanwege het verkeer. Had ik wel op gerekend en de thee afgericht op precies 8 uur.
Ik had gisteren expres twee krentenbroden gebakken, eentje voor de Priamos vergadering en eentje om aan Ab te geven; hij rijdt altijd met de auto om ons naar plaats van bestemming te brengen en daar wilde ik wel wat tegenover stellen.
Eenmaal in de auto besloten we om naar de Loonse en Drunense duinen te gaan, gebied staat nu nog enigszins onder water waarschijnlijk en dat maakt het nog extra de moeite waard. Bakker Bril moet het dus ondanks zijn heerlijke saucijzenbroodjes dit keer zonder onze klandizie zien te redden. 
Aangekomen in den Bosch vonden we al snel de aanloop via de spoorbrug door het voormalig moeras, de spoorlijn die vroeger het "Halve zolen lijntje" werd genoemd, aangelegd om "de Langstraat" te ontsluiten, het gebied waarvan ik op de lagere school leerde dat het leerindustrie en schoenfabrieken kende. Aan het eind van het lijntje, aangekomen in Vlijmen namen we de bus naar Drunen en van daar begon de eigenlijke wandeling door de Drunense duinen. Nou, dat heb ik geweten, er kwam geen eind aan maar was zeker de moeite waard, prachtige zandverstuiving met heideveldjes ertussen, veel redelijk betrouwbaar ijs waardoor we diverse ijsbanen zonder natte voeten konden passeren. Het laatste eind leidde ons opnieuw via het voormalig spoorlijntje en de spoorbrug terug naar de auto. We hadden 26 kilometer afgelegd en ik had nooit verwacht dat ik dat nog zou redden, was helemaal verbaasd en trots. Met moeite bleef ik wakker tot Ab mij bij de flat weer afzette.