 |
| Nieuwsgierige pinken |
Zelfs na al die dagelijkse wandelingen kreeg ik het ook vandaag weer op mijn heupen, zo tegen de middag vond ik dat er toch echt even aan de stutten getrokken moest worden. Ik had echter geen zin om te gaan treinen en in de buurt van Wijhe ben ik wel een beetje uitgekeken, toch maar gedaan. Richting Heino heb ik al een tijd niet gelopen en dus liep ik door het stukje bos en dat stond vol met bramen, struiken vol, kennelijk wordt er niet zo heftig geplukt hier want alles hing er nog zo'n beetje. Verschillende soorten zag ik al, soorten die op verschillende tijden rijp zijn, dus dat belooft wat. Het enige receptaculum bramii dat ik bij mij had was mijn maag en die heb ik dan ook redelijk gevuld totdat ik er een wat zuur gevoel aan over hield. Onderweg nog langs een weiland met nieuwsgierige pinken en boeren met imposante machines die het hooi aan het verspreiden waren resp. verzamelden en transporteerden waar het hooi in elkaar geperst werd tot kuilgras (neem ik aan). Mooi gezicht hoor, maar ja die intensieve landbouw heeft haar keerzijde zoals we inmiddels helaas moeten constateren. Maar die techniek "an sich" is best mooi om te zien functioneren.
Ik nam mij voor om deze route de volgende dag ook met Roos te gaan lopen en vooral plukken zodat we jam en tova zouden kunnen maken. Was bij elkaar toch ook weer 7 km zag ik op Komoot!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten