De kop van Overijssel

 

Krabbescheer alom

Roos liep al een tijd rond met de wens om in Friesland te gaan wandelen, ze had een track gemaakt door het gebied waarvan wij beiden dachten dat het door Friesland liep, maar deze bleek Friesland slechts te schampen; ergens halverwege wees Roos mij erop dat Friesland aan de andere kant van de Kreek lag, het werd dus toch haar eigen provincie Overijssel, maar waterig was het in ieder geval. We vertrokken met de trein van 9.30 en hadden in Wolvega aansluiting met de gewenste bus, druk was het niet, maar we zaten gelukkig niet met z'n tweetjes zoals de laatste tijd veel te vaak gebeurt in het busvervoer. Het is tries hoe weinig er meer gebruik wordt gemaakt van de streekbussen sinds Coronatijd en voor de energietransitie zal het toch echt een noodzaak zijn dat het in stand blijft!

Op het pontje

Nou ja, wij stapten uit op de halte Blesse (meen ik), een halte waarvan ik me afvroeg of er die week, of misschien wel ooit iemand was uitgestapt, er was geen enkel spoor van betreding, maar daar begon wel de schitterende track die we gingen lopen. Vrijwel direct kwamen we op een fietspad met een brug waarvanuit we krabbescheer in het water zagen, en niet een klein beetje, maar de hele slootlag er vol mee. Ik werd helemaal enthousiast, zodanig dat een leeftijdgenoot stopte en met ons een conversatie over de schoonheid van deze omgeving begon. Hij wist op mijn vraag ook een aantal suggesties voor andere natuurgebieden alhier te noemen zoals de Rottige meente en nog een paar die Roos ijverig noteerde. Leuk gesprek! We gingen verder, of beter, we gingen op weg en genoten vooral van de uitzichten op schitterende waterpartijen en de bloemenpracht aan de randen van het fietspad. Roos checkte de namen van verschillende planten met een handige app en wist mij op die manier ook de vogelwikke doen leren kennen. Onderweg een prachtig statig gebouw bij een sluisje, het is één waterpartij in dit deel van het land en dat zouden we merken ook want op enig moment kwamen we bij een pontje met zelfbediening. Het pontje lag aan de andere kant en werd door een groepje dames op de fiets naar onze kant getrokken; viel hun niet mee zo te zien en te horen. Nou, dat lieten wij niet op ons zitten en wij draaiden dus als Michiel aan het wiel. Ik moest bekennen dat ik onder de indruk was van de kracht van mijn Roosje!

Bij de kerk van Oldemakt

Even verder kwamen we in de metropool Oldemarkt, mooi rustig plaatsje waar we een wandelaar tegen kwamen die hier woonde in de zomer en in Spanje wanneer het daar wat aangenamer toeven was in de winter. Grappige constructie die wij ook hadden ervaren met onze twee overwinteringen in Calpe. Nu liepen we door dit stille plaatsje waar overigens wel een bus stopt en waar we heel plezierig een straat konden aanschouwen waarin geen auto's waren geparkeerd, noch reden, een revelatie! Op het kerkpleintje gingen we even lekker epibreren en aan Spanje terugdenken waar we ook graag op dit soort rustige plekken gingen zitten. De geschiedenis met het hondje dat we een heel blik voor ons onsmakelijke albondigas hadden opgevoerd totdat hij keek alsof hij in de maling werd genomen en de laatste bal met tegenzin naar binnen slokte. Wat moesten we destijds lachen om dat malle beest. Maar nu de laatste kilometers die eigenlijk een tegenvaller waren na de mooie aanloop naar Oldemarkt, op weg naar Ossenzijl. Daar had Roos een hotelkamer voor ons geboekt en die was niet mis, krek wat we wilden, eenvoudig maar alles erop en eraan. Misschien een beetje erg warm met de avondzon recht op de raamkant, maar vooruit.
We hadden op het gezellige terras bier zitten drinken, waarbij Roos heel verstandig alcoholarm bier nam en ik niet en een ferme portie bitterballen. We hadden dan ook geen behoefte aan een uitgebreid diner en beperkten ons tot een frietje dat we niet eens op kregen. Was een heel genoeglijk dagje geweest.