 |
| Even gek doen voor de foto |
Hugo had me al zo vaak aangeboden om mijn keuken op te knappen, d.w.z. het zeil te vervangen en het gat in de vloer te dichten en vandaag kwam hij daarvoor de laatste handelingen verrichten. Het gat was inmiddels gedicht en het cement was uitgehard. Gisteren was ik al thuis gekomen en had er een stuk oud zeil overheen gelegd. Hij had zijn laatste slok koffie nauwelijks naar binnen of 15 minuten later was de hele klus geklaard. Het zeil had hij vorige week keurig naar de contouren van het oude zeil uitgemeten en uitgesneden. Het paste als een hand in een handschoen op de vloer van de keuken.
Hij heeft vervolgens een handgreepje op de deur van mijn schuur gemonteerd zodat ik deze weer gewoon kan dicht trekken en niet hoef dicht te klappen zoals ik moet doen sinds het oude handgreepje het na pakweg 50 jaar gebruik had opgegeven.
Tot slot gezellig langdurig met elkaar over verschillende familie aspecten gesproken als vader en oudste zoon, deed mij veel plezier. Intussen had hij nog uitgebreid WhatsApp contact met Marjorie die ergens in Rotterdam een chique jurk voor de trouwerij van een vriendin aan het uitzoeken was. Ze vroeg advies over de keuze waarover Hugo en ik het volstrekt eens waren. Intussen at hij de worst van slager Kastelein tot het loodje op, slechts een touwtje met een klein stukje vel vond ik de volgende dag terug op de tafel.
Wat was het een verbetering van m'n woonstede, hij bood nu ook nog aan om de vervanging van de vloerbedekking verder in de flat te coördineren, daar zie ik tegen op als tegen een huis en hij maakt de indruk het met gemak te kunnen sturen, natuurlijk hoeft hij het niet zelf uit te voeren, maar wel coördineren en organiseren. Dat soort zaken is niks voor mij, hij heeft deze kunst echt geërfd van z'n moeder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten