 |
| De watermolen van Wijlre |
Roos had vandaag een afspraak met pianiste Abigail om met haar een aantal liedcomposities door te nemen, het NLse lied mag zich de laatste tijd in aandacht koesteren en daar geniet Roos van. Haar afspraak was halverwege de middag en zo besloten we dat we elkaar zo rond 17.00 uur in Schin zouden ontmoeten. Roos vertrok, zwaar beladen met papierwerk, computer en nog wat zaken vanuit Wijhe, ik vertrok lekker pas om 8.30 met de bus naar Utrecht CS en door met trein en bus naar Slenaken. Ik had gelukkig plu en receptaculum bramii bij me zodat ik me, ondanks de buitjes droog kon houden en lekker bramen kon plukken. Ik liep een door Komoot uitgekiende wandeling en die leidde me door zeer braamrijke dreven, ik schoot niet erg op, maar uiteindelijk liep ik het bos uit en kwam in Pesaken (geloof ik) en vanaf daar, geen bramen!
Aangekomen bij An en Piet bestelde ik twee kroketten die ik op een meegenomen bruine boterham drapeerde en naar binnen schoof, was wat veul eigenlijk, maar ja. Toen nog het laatste stuk via de stevig draaiende watermolen van Wijlre. Daar verloor ik wat tijd door het niet meer toegankelijk zijn van een wandelpad aldaar en moest ik heel stevig doorlopen om rond 5 uur in Schin te kunnen zijn. Gelukkig kon ik halverwege weer aansluiten op m'n track en liep ik het laatste stuk langs de ruig stromende Geul, mooi gezicht hoor. Intussen belde Roos dat ze al op het station op me zat te wachten. Ik liep nog langs de Geul, maar een half uurtje later kwam ik aangepuft, we checkten in, maar werden gewaarschuwd door de allervriendelijkste meneer van het koffietentje dat er geen trein ging maar dat we de vervangende bus moesten nemen. Daar zaten al wat mopperende lieden van een wandelgroep die het "een schande" vonden dat er een te kleine bus werd ingezet. Ik moest er een beetje om lachen, die westerlingen die direct op de achterste benen gaan staan en dat terwijl er vrijwel niemand op station Schin in of uitstapt.
Het ging slechts om het stukje naar Valkenburg alwaar we de trein konden nemen naar Maastricht. Er stapte een uiterst elegant geklede mevrouw bij ons in de coupé en we kwamen genoeglijk in gesprek met haar. Zij ging naar het preuvement en wij naar de Chinees waar we "vroegig" ook vaak gingen eten wanneer we uit Luxemburg of België kwamen. Lekker gegeten en rustig naar het station gelopen. We wilden net instappen toen we iemand achter ons hoorden roepen, het was iemand van het CHinees restaurant die de door Roos vergeten of verloren schoudertas kwam nabrengen, de lieverd!
Thuisgekomen waren we beiden uitgevloerd, daar weet ik me ook niets meer van te herinneren dan dat het 8 uur was dat ik wakker werd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten