 |
| Met de kleine Sam op schoot |
Alweer drie weken is kleinzoon Sam; hoogste tijd om eens kennis te maken. En niet alleen Sam was thuis maar de hele familie, inclusief vader Walter. Corona heeft toch ook een enkel positief gevolg. Ik had tevoren natuurlijk instructies gekregen van dochter Arja; eerst handen wassen en niet knuffelen, zeker geen gezoen. En beslist niet verkouden zijn. Roos was heel licht snotterig en was daarom ook niet van de partij.
 |
| Wat een snuitje |
Ik keek onder het keukenraam door en direct vernam ik het enthousiast gebrul van de kinderschare: "Opa!!". Heerlijk al dat grut, hoewel grut?! Gijs en Evi zijn al ruimschoots aan het wisselen en kunnen al lezen en rekenen. Sjoerd wordt ook al een hele vent. Maar Morris is nog een kleine scharrelaar, lekker krullekoppie en een ondeugende snuit. En Sam is nog een klein babietje waar het rode aspect zelfs nog niet helemaal van af is. Al snel was ik helemaal ondergedompeld tussen de kleinkinderen op de bank. Ik moest een speelgoed auto bewonderen en ze wilden allemaal tegelijk iets vertellen terwijl Morris op m'n schoot klom. Heerlijk vind ik dat.
De kleine Sam lag in mijn armen en dan blijf ik er tegen praten en een beetje schommelen. Arja maakte er ongemerkt een paar foto's van die ze mij stuurde. Toen ik die 's-avonds per WhatsApp trots aan m'n buurvrouw stuurde merkte ze op dat ik duidelijk weg ben van kleine kinderen en dat is ook zonder meer waar. Vond dat al met al een van de akeligste dingen van de Corona crisis om die kleintjes niet te zien. Heb m'n hart dus weer helemaal op kunnen halen.
Thuis gekomen een brood gebakken en een quiche gebakken en een stuk voor de buurvrouw neergezet en aangekondigd per WhatsApp.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten