Er staat zo veel te gebeuren in dat gezapige leventje dat ik als pensionado gewend ben; de verhuizing van mijn LAT-je, de bruiloft en de transcontinentale verhuizing van zoon Martijn, en dat bovenop alle drukte met mijn vele (schoon/klein/stief/nieuwe)kinderen, waaronder een zwangere dochter en schoondochter. Maar het is toch vooral die aanstaande verhuizing die mij min of meer paralyseert; ik kom tot niks meer. Was ik voor vandaag van plan om eens een stevige wandeling in verweghistan te gaan maken, daar werd het voor de broodnodige beweging van mijn onderstel gewoon weer een drietje. Het voorgenomen bezoek aan de fitness heb ik maar laten schieten.
Had ik vorige week een exemplaar van het 5e boek uit de serie van Jean Auel ergens in zo'n straat-bibliotheekje gescoord daar kon ik, toen ik het vanmorgen uit had toch niet laten om het zesde en laatste boek ook ter hand te nemen; stond op mijn e-reader. Ik kan het niet laten om te smullen over die tijd van de eerste ontwikkeling van de mens in Europa.
Tegen de achtergrond van mijn blog van gisteren moet ik overigens ook in de boeken van Jean Auel constateren dat zij veel aandacht besteedt aan de technische vooruitgang en ook een schaduw vooruit laat vallen over de vernietiging van het ecosysteem waar heden volop sprake van is. In dat vijfde boek wordt de ontwikkeling van betere werpwapens beschreven om de jacht te vergemakkelijken. Een slachtpartij van buffels wordt beschreven die mij doet herinneren aan de slachting onder de bizons in de VS als beschreven door John Williams. Het verschil is natuurlijk iets van 40.000 jaar menselijke ontwikkeling; een kwestie van schaalvergroting.
Neemt niet weg dat ik dat, al genietend van de sfeertekening die Jean zo schitterend weergeeft overdenk. Noem het hebzucht, noem het gemakzucht, maar fundamenteel is het toch de menselijke drang naar wat we nog altijd "vooruitgang" noemen. Biologisch gezien is het waarschijnlijk goed te verklaren als de drang tot vermeerdering van de soort.
Maar afgezien van muziek luisteren, lezen en dit soort overpeinzingen kom ik tot vrijwel niets. Volgende week moet het maar eens afgelopen zijn!
Had ik vorige week een exemplaar van het 5e boek uit de serie van Jean Auel ergens in zo'n straat-bibliotheekje gescoord daar kon ik, toen ik het vanmorgen uit had toch niet laten om het zesde en laatste boek ook ter hand te nemen; stond op mijn e-reader. Ik kan het niet laten om te smullen over die tijd van de eerste ontwikkeling van de mens in Europa.
Tegen de achtergrond van mijn blog van gisteren moet ik overigens ook in de boeken van Jean Auel constateren dat zij veel aandacht besteedt aan de technische vooruitgang en ook een schaduw vooruit laat vallen over de vernietiging van het ecosysteem waar heden volop sprake van is. In dat vijfde boek wordt de ontwikkeling van betere werpwapens beschreven om de jacht te vergemakkelijken. Een slachtpartij van buffels wordt beschreven die mij doet herinneren aan de slachting onder de bizons in de VS als beschreven door John Williams. Het verschil is natuurlijk iets van 40.000 jaar menselijke ontwikkeling; een kwestie van schaalvergroting.
Neemt niet weg dat ik dat, al genietend van de sfeertekening die Jean zo schitterend weergeeft overdenk. Noem het hebzucht, noem het gemakzucht, maar fundamenteel is het toch de menselijke drang naar wat we nog altijd "vooruitgang" noemen. Biologisch gezien is het waarschijnlijk goed te verklaren als de drang tot vermeerdering van de soort.
Maar afgezien van muziek luisteren, lezen en dit soort overpeinzingen kom ik tot vrijwel niets. Volgende week moet het maar eens afgelopen zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten