Na zeven weken samen in Spanje is het weer even wennen zo in ons eigen bedoeninkie. Ik zat dan ook alweer om half tien bij Roos aan de koffie, althans dat was ik van plan. Maar zij stelde voor om eerst even naar Theo en Johnny te gaan om eens even te zien hoe het met hem gaat. Vlak voor ons Spanje-avontuur was Theo onverwacht behoorlijk getroffen door allerlei medische narigheid. Het leek wel of er van alles tegelijk mis was gegaan; een TIA was wel het meest ingrijpend. Hij was inmiddels weer op de been; ontslagen uit ziekenhuis en tijdelijke opvang om te revalideren.
Johnny deed open en zei dat Theo in de tuin was. "Dan ga ik hem daar begroeten", sprak ik en liep om naar de tuin. Daar was Theo bezig met instructie aan een mij toen nog onbekende dame die Theo in de tuin kwam helpen. Theo liep met mij mee naar binnen en we gingen eens even met elkaar in gesprek natuurlijk over wat er allemaal had plaatsgevonden. Dat was niet niks en hij was er toch heel aardig uit gekomen. Hij zat vooral in over zijn tuin; zijn alles, mag ik wel zeggen. Natuurlijk bood ik aan om ook te komen helpen.
En inderdaad zo tegen een uur of 13.00 stond ik als voorgaande jaren, maar nu zonder Theo naast me, te spitten. Bladeren, mest in de gleuf en dan de zwarte aarde eroverheen. Poeh, kon merken dat het niet mijn dagelijks werk was. Gelukkig kwam Johnny na een uurtje omdat er thee was; even zitten. Daarna nog een drie kwartier en ik had het helemaal gehad.
Ik had expres voordat ik ging helpen een flinke pan bonen met vlees en groenten klaar gemaakt; was uitstekend gelukt maar wel erg veel. Buurvrouw Karin maakte ik blij met een half litertje en ik nodigde Roos uit om te komen eten. Na het eten ging Roos naar "Debbie"; gelukkig maar, want ik kon m'n ogen niet meer open houden. Ze wilde nog wat biedoefeningen doen uit het bridgeblad en al gapende voldeed ik (natuurlijk?!) aan die wens. Maar zo tegen een uur of half negen ging ik "even lezen op bed" en werd om 1.00 uur wakker met het licht aan. Na de pitstop nog wat gelezen en weer in slaap gevallen. Na die buiten werkzaamheden is het goed slapen!
Johnny deed open en zei dat Theo in de tuin was. "Dan ga ik hem daar begroeten", sprak ik en liep om naar de tuin. Daar was Theo bezig met instructie aan een mij toen nog onbekende dame die Theo in de tuin kwam helpen. Theo liep met mij mee naar binnen en we gingen eens even met elkaar in gesprek natuurlijk over wat er allemaal had plaatsgevonden. Dat was niet niks en hij was er toch heel aardig uit gekomen. Hij zat vooral in over zijn tuin; zijn alles, mag ik wel zeggen. Natuurlijk bood ik aan om ook te komen helpen.
En inderdaad zo tegen een uur of 13.00 stond ik als voorgaande jaren, maar nu zonder Theo naast me, te spitten. Bladeren, mest in de gleuf en dan de zwarte aarde eroverheen. Poeh, kon merken dat het niet mijn dagelijks werk was. Gelukkig kwam Johnny na een uurtje omdat er thee was; even zitten. Daarna nog een drie kwartier en ik had het helemaal gehad.
Ik had expres voordat ik ging helpen een flinke pan bonen met vlees en groenten klaar gemaakt; was uitstekend gelukt maar wel erg veel. Buurvrouw Karin maakte ik blij met een half litertje en ik nodigde Roos uit om te komen eten. Na het eten ging Roos naar "Debbie"; gelukkig maar, want ik kon m'n ogen niet meer open houden. Ze wilde nog wat biedoefeningen doen uit het bridgeblad en al gapende voldeed ik (natuurlijk?!) aan die wens. Maar zo tegen een uur of half negen ging ik "even lezen op bed" en werd om 1.00 uur wakker met het licht aan. Na de pitstop nog wat gelezen en weer in slaap gevallen. Na die buiten werkzaamheden is het goed slapen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten