Ruud en Hendrick

In de honderden jaren oude kelder

Onlangs kreeg ik zo'n automatisch berichtje met felicitatie van Facebook: ik was al twee jaar bevriend met Ruud R., een oude bekende van het CLB waar ik van 1974 tot 1980 in verschillende jobs werkzaam ben geweest. Ruud kende ik uit de begintijd toen ik werkte aan Hepatitis-B. Ook Ruud werkte aan Hepatitis-B maar vreemd genoeg vanuit een andere afdeling, maar wel in het zelfde laboratorium. Nu deed zich het merkwaardige voor dat het tussen de twee hoofden niet boterde om het maar eens zachtjes uit te drukken; de mensen op het lab konden het overigens uitstekend met elkaar vinden. Ruud was een geestige kerel, joviaal en "anders dan gemiddeld" zal ik maar zeggen.
Hij had mij benaderd op Facebook en zo waren we weer met elkaar in contact gekomen na al die jaren. Werd dus tijd om elkaar ook eens te ontmoeten vonden wij beiden en dat kwam vandaag goed uit; we zouden ergens gaan koffie drinken.
Ruud had ten onrechte gedacht dat alle horeca tot 12 uur dicht zou zijn: "dan gaan we toch als twee zwervers ergens op een bankje in het park zitten met een paar blikjes bier", stelde ik als alternatief voor; was niet nodig want "de Waag", een 17e eeuws gebouw, inmiddels horeca was gewoon open.

Ingang van "De Doelen"

Ik zat in de trein ergens in de tunnel onder het Noordzeekanaal toen het duidelijk was dat ik echt geen vertraging zou oplopen en wilde Ruud dat ook melden; grappig genoeg zag ik dat hij op dat moment ook aan het typen was. Aangekomen in Hoorn zag ik Ruud bij de uitgang zitten en direct hadden we een gesprek; ach ja, twee Amsterdamse jongens - Ruud heeft ook in Slotermeer gewoond - dat voegt weer snel. Ruud had mij dat kritische artikel in de Trouw gestuurd en daar hadden we het direct over. Ook wist hij mij te melden dat de video die ergens in 2013 is opgenomen in het kader van het bevolkingsonderzoek darmkanker en waarin ik ook een rol speelde, op TV is vertoond; heb ik nooit van geweten en ben ik ook nooit door iemand over aangesproken.
Zittend achter onze koffie haalden we tal van herinneringen op uit onze gezamenlijke tijd bij het CLB en deden we beiden verslag van onze "carrière" in de gezondheidszorg. Ontzettend leuk om te zien hoe e.e.a. verlopen is in die vier decennia.
Ach ja, hoe kan het anders, we hebben als echte oude mannen zelfs foto's getoond van onze kleinkinderen maar ook afgesproken dat we dit gaan herhalen volgend jaar.

Geposeerd in het koopmanshuis

Roos had me ge-appt dat ze met de trein van 13.21 aan zou komen; we gingen huizen bekijken die van de Vereniging Hendrick de Keijzer zijn en vandaag waren opengesteld. Ruud moest met die zelfde trein naar station Hoorn Kersenboogerd, dus ging de ontmoeting niet veel verder dan handen schudden op het station.
De bezichtigingen begonnen om 14.00 uur dus nog even tijd voor een kopje koffie voor Roos op een terrasje in de zon. Daarna liepen we de ene na de andere schoonheid binnen; Hoorn is een prachtige stad en veel van de huizen ademen nog de pracht van de zeventiende eeuw uit. Een behoorlijk aantal daarvan is inmiddels door de Vereniging onder de hoede genomen, gerestaureerd en worden nu verhuurd. Vandaag konden we een aantal van deze panden bekijken; was uitstekend georganiseerd; een groot aantal vrijwilligers was present op de verschillende locaties: de Doelen, een huis waarin de schutters hun maaltijden hielden en een borrel dronken nadat ze geschoten hadden; een oude geschutstoren met kelder; een fantastisch bewaard gebleven koopmanshuis met geldkist en prachtig meubilair in bruikleen van het Rijksmuseum; een pand waarin we toevallig Piet, een oude bekende ontmoetten. Het liep inmiddels tegen vieren en ik had het wel gezien.
Eigenlijk vlot weer thuis; Roos kwam lekker bij mij andijvie met een bal gehakt eten. Ik ging vroeg naar bed; morgen weer heel vroeg op.

Zo'n echt beeld als van Johannes Vermeer