Bevolkingsonderzoek darmkanker

Tijdens het interview

Mijn aangetrouwde neef Paul S. was enkele maanden geleden bij mij op bezoek; hij moest voor een bepaald project bij het RIVM zijn en combineerde dat met een onverwacht bezoek aan mij; gezellig. We kwamen natuurlijk zo te spreken over dat project en het bleek dat hij het interview/video traject op zich had genomen omtrent het bevolkingsonderzoek darmkanker dat in 2014 opgestart gaat worden.
In mijn wetenschappelijke carrière heb ik menigmaal van doen gehad met bevolkingsonderzoek en ik weet best wat over de implicaties daarvan voor de bevolking als geheel maar ook voor de individuele burger. Ik vertelde Paul zo terloops dat ik daar niet aan deel zou nemen ook al behoorde ik tot de doelgroep (mensen van 55-75 jaar). Nu bleek dat het RIVM en daarmee dus ook Paul juist op zoek waren naar lieden die gemotiveerd niet deel zouden nemen aan dat onderzoek en al snel kwam de vraag op tafel of ik bereid zou zijn tot zo'n interview. Nou, daar had ik helemaal geen trek in; wie weet wat je allemaal over je heen gaat krijgen. Het is mijn individuele beslissing en wat een ander doet moet diegene zelf beslissen. Paul wist mij ondanks mijn tegenwerpingen te overreden en het resultaat is inmiddels te zien op de RIVM site over dit bevolkingsonderzoek.
Nu ben ik de laatste die zal ontkennen dat darmkanker geen probleem is geworden in onze maatschappij. Ik had al meerdere jaren het gevoel dat deze kwaadaardige aandoening meer en meer voorkwam; ik hoorde steeds vaker in mijn omgeving dat mensen waren geopereerd, dat er mensen met stoma's waren. Toen ik aan de dochter van Peter C. vroeg of mijn vermoeden op feiten berustte bevestigde zij mijn vermoeden ten stelligste. Zij is Maag-Lever-Darm specialiste in opleiding dus zij zit dicht bij het vuur. Het is dus daadwerkelijk een stevig probleem geworden in de gezondheidszorg en voor de individuele burger.
Maar is vroegdiagnostiek, want dat is dit bevolkingsonderzoek natuurlijk, dan wel de enig juiste benadering is mijn gedachte; moeten we niet wat meer aan de oorzaken doen; kennen we deze oorzaken niet? Is het niet net als met roken dat het in belangrijke mate een gedragsaandoening is? Eet men wel verstandig? Is het eetpatroon niet ontzettend veranderd de laatste decennia; kijk maar eens in de supermarkt?!
Vanmiddag heb ik eieren gekocht bij de Plusmarkt, een supermarkt vlakbij verschillende scholen. Daar zie je dan bij binnenkomst een hele stapel rugzakken liggen van de leerlingen die snoepzooi kopen. Bij de kassa een drukte van belang met al die pubers; en buiten stonden ze allemaal uit zo'n zak te vreten; kleurstoffen, smaakstoffen, conserveringsmiddelen noem maar op. Ik neem wel eens zo'n leeg frisdrankflesje mee uit de trein om na omspoelen te gebruiken als waterfles bij het wandelen; zelf koop ik die troep natuurlijk niet. Voordat je die gore synthetische lucht eruit hebt staat zo'n fles een week met water en dan ruik je het nog een beetje. Ik heb zo'n akelig vermoeden dat al deze chemische rotzooi een belangrijke rol speelt bij het ontstaan van deze aandoening. Natuurlijk niet aanwijsbaar eentje, maar de veelvuldige blootstelling aan chemische mengsels (vergeet ook de medicijnen niet!) waarvan we absoluut geen idee hebben wat die voor uitwerking hebben, daar zit 'm de kneep vrees ik.
Gewoon ouderwets eten en niet van de voedingsindustrie is mijn remedie en daarom doe ik niet mee aan het bevolkingsonderzoek. Dat zou ik graag iedereen willen adviseren net als niet roken. Maar Jan Terlouw zei het al; wij mensen zijn niet ingesteld om 30 jaar vooruit te kijken. Het zij zo en zo modderen we maar voort als mensheid. Sic transit gloria mundi.