20 november 2018

Op blote voetjes?!

Voor de lunch had Mariska iets
Aziatisch gebakken en gestoofd
Vanmorgen hebben we de wereldreis naar Vorstenbosch ondernomen; naar Mariska en haar gezin. Op mijn aandringen liepen we naar het station Bilthoven; we haalden - uiteraard?! - een vertraagde stoptrein en waren vroeger dan gedacht in Utrecht, dus een Intercity eerder. Een luidruchtige moeder met twee kleine kinderen stapte in de coupé: "dit is geen stiltecoupé", sprak zij luid en onheilspellend, maar liep gelukkig ver door in de coupé; ik heb de reis naar den Bosch niets meer van haar gemerkt; die arme Roos wel want zij wilde graag wat lezen en was ergens anders gaan zitten zodat ik haar niet kon storen. Dat storen zou de hier besproken moeder overigens wel doen, hetgeen de basis vormt van de blog van vandaag.
Guusje kan voor haar 2,5 jaartjes
al heel netjes soep eten!
Bij aankomst in den Bosch liet de "moeder" de twee kleine kinderen vooruit lopen?! "Stap maar uit jongens", riep ze tot mijn verbazing. "Geef maar een handje", zei ik nog terwijl de kleintjes langzaam de trap af klauterden. "Jij durft", sprak ik nog licht verwijtend tegen haar. Bij de treeplank stond een verbaasde conducteur en die ving de twee kleintjes op; ze hadden wel tussen de trein en perron kunnen vallen. Roos had van die malle moeder een luidruchtig en boos telefoongesprek niet kunnen ontlopen; "moeder" had tot haar verontwaardiging mee moeten maken dat toen zij haar tweetal alleen (sic!) over liet steken iemand in had gegrepen. Deze "onverlaat" had ze wel de waarheid toegevoegd en uitgescholden en of hij zich maar niet wilde bemoeien met de kinderautonomie.
De dametjes zitten keurig te wachten
Ik voelde bij dit verhaal als oud verantwoordelijk vader de adrenaline omhoog spuiten: "had ze mij moeten flikken, dan had ze de wind van voren gekregen". Wat een idioot; hier past slechts psychiatrische behandeling met zo'n maffe houding jegens kleine kinderen en ontzegging uit de ouderlijke macht: "die idioot zal die kinderen ook vast niet laten vaccineren".
Verder liep de dag als gepland. Met treinen en buurtbus kwamen we aan in Vorstenbosch; Mariska pikte ons op bij de bushalte; we zagen zelfs Gideon nog heel kort even vanuit de auto. Maar dat heeft Roos in haar blog beschreven; hoef ik niet over te doen.
Helemaal vergeten om foto's te nemen; pik er maar een paar van de kindertjes die Mariska mij per app heeft gestuurd.

Geen opmerkingen: