Kwartetten en Rembrandthuis

Ze namen alle tijd voor het signeren

Vanmorgen eerst naar de fitness en er flink tegenaan gegaan totdat Roos me waarschuwde dat we naar Amsterdam moesten; nog even douchen, stoombad en verkleden en hup naar "Nationale Opera en Ballet" voor het lunchconcert. Was reuzeleuk; een quartet van een viertal jonge zangers met pianiste met de naam Damask bracht een afwisselend en vooral vrolijk programma van vierstemmige liederen. Na afloop kocht Roos nog hun onlangs uitgebrachte CD om de liederen nog eens na te luisteren en ter sponsoring natuurlijk. Het vijftal vond het duidelijk heel leuk om de CD te signeren en nam daar alle tijd voor.

Het kantoortje van onze meesterschilder

Daarna naar het Rembrandthuis; museum rondom de plek waar deze grootste Hollandse schilder ooit woonde. Een prachtig huis dat een fraaie museale functie had gekregen; was een stuk groter geworden dan bij ons laatste bezoek. Vooral het kantoortje en één van de kamers wekte de indruk dat de schilder er nog maar zoëven waren vertrokken.
Maar vannacht niet lekker geslapen; ik voelde me ook niet zo lekker; dacht eerst nog dat ik misschien te veel had gegeten; Fuhrmanskost, gebakken aardappelen, ui en bloedworst, maar ik hoefde niet te kotsen. Ik slaagde er niet in om warm te worden ondanks stand 2 van de elektrische deken en dikke kleding aan in bed. Werd ook telkens weer wakker na een hazeslaapje. Maar later in de nacht werd ik juist zweterig en moest ik alle warme spullen weer uittrekken en de deken op 0 zetten. Kortom, een lichte koortsaanval waarvan ik vermoed dat die wordt veroorzaakt door mijn wat al te enthousiaste uitsloverij bij de fitness. Lang geleden had ik dat ook een keer tijdens een bergwandelvakantie met Kees en Dick. Bij die gelegenheid moest ik ver over m'n grenzen gaan en was gewoon uitgeput; ook toen kreeg ik koorts van vermoeidheid die de volgende dag weer over was.
"Ik word te oud voor die rotzooi" zou Wim Sonneveld zeggen. Maar ik zal het wat rustiger aan gaan doen en niet meer tot het uiterste gaan bij de fitness. Ik was gistermiddag na het museumbezoek ook hondsmoe; een teken aan de wand.
Niks voor mij, maar ik zal mer erbij neer moeten leggen dat ik het wat rustiger aan moet gaan doen. Het zij zo.