Dankzij dat tukkie

Zo'n oud landschapselement van vlechtwerk
in een beukenhaag; nu wat uitgegroeid

Gisteren was ik voor het eerst sinds tijden weer eens met de trein van half zeven gegaan; heel vroeg wakker en te kort geslapen. Bij de rustpauze van 12.00 uur zat ik dan ook half te slapen en nam ik mij voor om 's-middags even een tukje te doen; en zo geschiedde.
'savonds, na het bewateren van Roos' tuin en inpakken van de rugzak lekker gaan slapen. Vanmorgen werd ik om 4 uur volkomen uitgeslapen wakker; een heerlijk gevoel; dankzij dat tukkie van gisteren; rustig ontbeten, koffie gedronken en met de bus van 5.54 naar Utrecht CS.
Op het station nog heel kort met Hugo gesproken; hij heeft een ultra korte overstap. De volgende keer dat ik een etappe van het Nijmegen pad ga doen zal ik met hem meereizen tot Arnhem.

Een vlotte aansluiting met bus 44 en een half uurtje wachten in Aachen; heb er lekker even rondgelopen en toen met SB 63 direct naar Simmerath waar ik al om 11.00 uur door een enigszins verbaasde Friedhelm welkom werd geheten. 

Voor de lunch kocht ik een paar broodjes en bij de Metzgerei lekkere leverworst en toen het zelfde rondje als met Roos vorige week langs de Brombach en omhoog door het Tiefenbachtal; kom er al zoveel jaren in dit gebied en ik blijf het prachtig vinden. De oude landschapselementen als het vlechtwerk van de beukenhagen; de beken met hun geklater, ja ja, zelfs nu met die droogte hoor je de beekjes nog klateren.

Tijdens het wandelen kun je zo heerlijk nadenken en zo liep ik vandaag nog eens na te kauwen over het gesprek dat ik afgelopen zondag had met die mevrouw op dat bankje bij de Stulp; zij had iets gestudeerd over "zingeving" en had daar ook mensen in begeleid. Ik vertelde haar dat het lang had geduurd voordat ik begreep wat er nu eigenlijk met "zingeving" werd bedoeld en dat ik daar eigenlijk pas sinds kort achter was. Het gaat om van die levensvragen als: "waartoe zijn wij hier?"  en "wat komt er hierna". Daar ben ik eigenlijk wel uit voor mezelf zo vertelde ik haar maar kon me heel goed voorstellen dat dit niet voor eenieder het geval is. Die intense behoefte om hier een antwoord op te willen hebben vormt natuurlijk ook het fundament voor religie als menselijk verschijnsel; het geeft antwoorden op die vragen. Daar liep ik aan te denken.

En ondertussen klauterde ik maar door; voelde toch wel al dat gewandel van de vorige dagen in m'n benen en dan zijn die lange dalingen en stijgingen best een beetje zwaar. Uiteindelijk bij de opgang naar Simmerath kwam ik langs de plek waar de vorige week van die heerlijke bramen hingen; gelukkig hingen er nog steeds veel en wel vlak bij het enige bankje aldaar. Heel sjiek kon ik al zittend m'n mond volproppen met dit natuurlijk lekkers.

Desalniettemin bij het hotel heerlijk schnitzel gegeten met Pfifferlingen. Na het eten uitgebreid zitten Whatsappen met Roos; zij zit met Nathalie in Wenen voor het snuiven van cultuur. Ze hadden vandaag al een trits aan musea bezocht.