Vandaag vond de plechtigheid plaats rond de crematie van Piet Verburg, lid van onze bridgeclub Groenekan. Hij had de gezegende leeftijd van 95 jaar bereikt zo wist hij mij nog niet zo lang geleden te vertellen. Met rollator en altijd even vriendelijk zat hij iedere dinsdag op zijn vaste plek te wachten tot de competitie begon. Vroeger pakte ik alvast zijn loopbriefje zodat hij niet moeizaam tussen de tafels hoefde te manoeuvreren met zijn rollator; daar dankte hij altijd omstandig voor; was niet nodig.
Bij de competitie van het nieuwe seizoen is hij niet meer geweest; het bewegen ging steeds slechter; vorige maand was hij gevallen in de badkamer. En nu, naar ik hoorde terwijl hij in gesprek was met een van zijn buren, was de vlam plotseling uitgegaan; een mooie dood.
Het was een teken van grote waardering dat er zo'n grote belangstelling was voor de plechtigheid; de zaal van Den en Rust was tjokvol. En ook de verschillende toespraken waren duidelijk; hier ging een zeer geliefd man heen; een bescheiden man ook. Hij was hoogleraar geweest aan de UvA; was voor mij nieuw. Hij had een prominente rol gespeeld bij het onderhandelingsproces met de studenten tijdens de maagdenhuisbezetting en had daarbij een griezelige loopbrug moeten nemen om het bezette pand te kunnen bereiken.
Wat mij van die tijd is bijgebleven was de rol van die andere Piet, Piet de Jong, onze minister president in die tijd; ook zo'n rustige kerel die zich verzet heeft tegen het gebruik van geweld. Die twee Pieten hebben het op voorbeeldige wijze voor elkaar gekregen om deze crisis te bezweren.
Bij het weggaan kon ik het voormalig buurmeisje van Piet nog aanschieten om haar te zeggen dat ik haar toespraak zo ontzettend lief vond; zij had in haar jeugdjaren zoveel warmte, liefde en steun van Piet ontvangen en beschreef dat zo intens! Er is een goed mens na een "prachtig leven" heengegaan. Dat hij ruste in vrede.
Bij de competitie van het nieuwe seizoen is hij niet meer geweest; het bewegen ging steeds slechter; vorige maand was hij gevallen in de badkamer. En nu, naar ik hoorde terwijl hij in gesprek was met een van zijn buren, was de vlam plotseling uitgegaan; een mooie dood.
Het was een teken van grote waardering dat er zo'n grote belangstelling was voor de plechtigheid; de zaal van Den en Rust was tjokvol. En ook de verschillende toespraken waren duidelijk; hier ging een zeer geliefd man heen; een bescheiden man ook. Hij was hoogleraar geweest aan de UvA; was voor mij nieuw. Hij had een prominente rol gespeeld bij het onderhandelingsproces met de studenten tijdens de maagdenhuisbezetting en had daarbij een griezelige loopbrug moeten nemen om het bezette pand te kunnen bereiken.
Wat mij van die tijd is bijgebleven was de rol van die andere Piet, Piet de Jong, onze minister president in die tijd; ook zo'n rustige kerel die zich verzet heeft tegen het gebruik van geweld. Die twee Pieten hebben het op voorbeeldige wijze voor elkaar gekregen om deze crisis te bezweren.
Bij het weggaan kon ik het voormalig buurmeisje van Piet nog aanschieten om haar te zeggen dat ik haar toespraak zo ontzettend lief vond; zij had in haar jeugdjaren zoveel warmte, liefde en steun van Piet ontvangen en beschreef dat zo intens! Er is een goed mens na een "prachtig leven" heengegaan. Dat hij ruste in vrede.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten