De eerste twee jaren

Bij "kleine mimi" op schoot. Die baby ben ik in de tijd
dat mijn ouders inwoonden bij haar in de Kinkerstraat

Uit de eerder genoemde serie van de BBC over de werking van de hersenen heb ik opgemaakt dat het met name de eerste twee levensjaren zijn die cruciaal zijn voor de basisvorming. Dat realiserend heb ik stilgestaan bij die eerste twee jaren van mijn eigen leven. Dat waren jaren van woningtekort; vlak na WO II explodeerde de behoefte aan van alles en nog wat en vooral ook aan woonruimte. Mijn jonge ouders trouwden in 1946 en gingen inwonen bij mijn grootmoeder. Mijn vader had een aantal jaren van de oorlog "ondergedoken" gezeten bij deze grootmoeder dus dat was niet vreemd.
In 1948, 2 jaar later zag ik het levenslicht daar in Amsterdam in de alkoof, tussenkamer op de toch niet al te ruime verdieping daar in de Kinkerstraat, drie hoog. Vanaf die eerste dag braken er zeker twee jaar van inwoning aan. Mijn piepjonge moeder - zij was net 22 jaar toen ik werd geboren - werd bijgestaan door haar moeder, mijn grootmoeder Mien, oma ten Brink, door mij "kleine Mimi" genoemd. Feitelijk had ik in die twee jaren twee moeders; ik herinner mij zelfs nu nog hoe ik met oma uit het raam hing en dat ik met haar liedjes zong. Mijn band met haar is ook altijd zeer hecht gebleven. Ongetwijfeld zijn die eerste jaren gevuld met impulsen afkomstig van moeder en grootmoeder; grappige gedachte.