Officieel moesten we om 11.00 uur uitchecken. Aangezien we pas om 18.10 moesten vliegen wilden we het verlaten van het apartement zo lang mogelijk uitstellen. Eerst maar koffie en jus d'oranges met tosti genuttigd op ons favoriete koffieplekje. Nog wat door Albufeira geslenterd en terug naar het apartement om de tassen in te pakken. Ik ging voor de zekerheid nog even lagns de receptie om te informeren hoe laat we daadwerkelijk het apartement moesten verlaten; dat was duidelijk, per direct omdat ieder apartement alweer gebruikt moest gaan worden; het was volgeboekt! Ik merkte op dat dat toch wel een goede zaak was, maar daar was de receptioniste het niet zo mee eens; de prijzen zijn te laag; waarschijnlijk uit concurrentieoverwegingen want het aanbod hier in Albufeira aan accomodatie is ongehoord; iedere plek die daarvoor in aanmerking zou kunnen komen is ingenomen door vaak kolossale betonklompen met balkonnetjes. Vele staan leeg nu in het naseizoen. In "ons" complex zaten vooral Engelsen die "All inclusive" genieten van het verblijf en kennelijk weinig winst opleveren. Ook wij hadden merkwaardig weinig hoeven te betalen voor deze reis met TUI. Nou ja, onder het mom "vraag niet hoe het kan, maar profiteer ervan", hebben wij een lkker weekje gehad.
Al met al heb ik wel direct de sleutel ingeleverd maar de deur open gelaten zodat we nog van eea gebruik konden maken; we bleven nog lekker op het terrasje zitten tot de dames van de schoonmaak kwamen; dat was was pas tegen 13.30 uur en we zouden een uur later worden opgehaald. Tijd om nog wat te "knopperen" zoals Hugo vroeger het gebruik van de PC noemde.
En daar na het "grote wachten", het nadeel van reizen. Eerst met de ophaalbus al die andere hotels en apartementencomplexen af en toen vliegveld Faro. Dat ging zo snel als "dikke stront" zoals vriend en collega Sjaak dat noemde. Wij gingen wat lezen totdat de rij wat begon te slinken; we behoorden tot de laatsten die incheckten. Toen weer in de lange, traag voortslepende rij voor de veiligheidscontrole; voor het boarden weer in de rij staan, mopperde hij verder, maar toen toch weer lekker in het aanzienlijk frissere Schiphol; had ik vanmorgen nog een overhemd nat van het zweet, daar moest ik nu mijn rugzak half leeg maken om me warm genoeg aan te kunnen kleden met trui en jas.
We hadden nog vlot een trein en dronken nog een laatste glaasje wijn bij Roos voordat we gingen slapen. Was weer een fijn weekje! Wellicht gaan we nog wel eens naar de Algarve.
Al met al heb ik wel direct de sleutel ingeleverd maar de deur open gelaten zodat we nog van eea gebruik konden maken; we bleven nog lekker op het terrasje zitten tot de dames van de schoonmaak kwamen; dat was was pas tegen 13.30 uur en we zouden een uur later worden opgehaald. Tijd om nog wat te "knopperen" zoals Hugo vroeger het gebruik van de PC noemde.
En daar na het "grote wachten", het nadeel van reizen. Eerst met de ophaalbus al die andere hotels en apartementencomplexen af en toen vliegveld Faro. Dat ging zo snel als "dikke stront" zoals vriend en collega Sjaak dat noemde. Wij gingen wat lezen totdat de rij wat begon te slinken; we behoorden tot de laatsten die incheckten. Toen weer in de lange, traag voortslepende rij voor de veiligheidscontrole; voor het boarden weer in de rij staan, mopperde hij verder, maar toen toch weer lekker in het aanzienlijk frissere Schiphol; had ik vanmorgen nog een overhemd nat van het zweet, daar moest ik nu mijn rugzak half leeg maken om me warm genoeg aan te kunnen kleden met trui en jas.
We hadden nog vlot een trein en dronken nog een laatste glaasje wijn bij Roos voordat we gingen slapen. Was weer een fijn weekje! Wellicht gaan we nog wel eens naar de Algarve.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten