Afgelopen zondag voor het eerst dit jaar naar het Hulshorsterzand. Eerst een kopje koffie bij het pannenkoekenhuis de Stroopstok, voorzien van appeltaart met slagroom; men serveert daar de lekkerste slagroom die ik ken. Ik vroeg de baas of we, na afloop van onze ongetwijfeld zeer dorstige wandeling, onze flesjes mochten bijvullen; dat was natuurlijk OK. En hup, daar gingen we met de GPS om te oefenen met het maken van tracks. Ik heb al jaren een GPS maar snap eigenlijk geen bal van hoe tracks, routes e.d. kunnen worden geregistreerd. GARMIN blinkt niet uit in gebruikersgemak dus kom ik niet verder dan het registreren waar ik heb gelopen en hoeveel km het precies was.
Onderweg langs onze bekende route zagen we o.a. een schitterende boktor; gefotografeerd om later te kunnen determineren. We kwamen nog langs het verbrande stukje dat ik eerder meldde in deze Blog; er waren nog geen mieren te zien. Ik ben benieuwd welke soorten zich het eerst vestigen in zo'n afgebrand stukje. Wèl zag ik wat konijnensporen en gaatjes van gravende insecten. De vegetatie had het moeilijk door de droogte van de afgelopen weken.
Verder gelopen naar wat wij altijd "de woestijn" of "de Sahara" noemen; de zomers zo hete zandvlakte waar je vrijwel geen mens tegenkomt. En inderdaad, uitgestrekt lag het voor ons en geen mens te zien. We hebben een plekje in de luwte opgezocht en zeker een uur lang heerlijk liggen zonnen; de wind bracht wat verkoeling, anders zou het echt te heet zijn geweest. Het keerpunt lag (onverwacht) op meer dan 11 km, dus totaal zou het zo'n 23 km worden. Zuinig gedaan met de 2 liter water die we bij ons hadden maar ik voelde me toch wel uitgedroogd toen we weer bij het pannenkoekenhuis aankwamen. Met de trein terug; was weer een heerlijke zomerdag zo vroeg in het jaar.
We hebben de dag afgesloten met een STEP bridge toernooi en daarna nog een glaasje wijn bij Roos in de tuin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten