Het kan verkeren

Gekleurd preparaat van de parasiet
Toxoplasma Gondii

Het was alweer enige jaren geleden dat we elkaar voor het laatst zagen: Hans Sluijters, parasitoloog in ruste. Ik werkte nog maar kort aan de VU en had ruimschoots kennis gemaakt met Immuno Fluorescentie en wat virologische technieken bij het Centraal Diergeneeskundig Instituut (CDI) in Amsterdam toen ik voor de daadwerkelijke kennismaking met Toxoplasmose parasieten en de sero-diagnostiek op Toxoplasmose naar het RIV (Rijks Instituut voor de Volksgezondheid), tegenwoordig RIVM geheten werd gezonden door mijn chef, de hooggeleerde van Tongeren. In die tijd, we schrijven zomer 1971 maakte ik al kennis met Hans. We woonden beiden in Amsterdam en aangezien ik nog geen auto had, laat staan kon rijden, reed ik met hem mee; twee jonge academici, aan het begin van hun carrière. Niet veel later kwam hij aan de zelfde afdeling Medische Microbiologie aan de VU werken; op de afdeling parasitologie. We waren elkaar uit het oog verloren tot we ergens in de tachtiger jaren beiden forensten naar Rotterdam en elkaar zeer regelmatig spraken in de trein en lopend op weg naar huis. Zacht lispelend vertelde hij over zijn wederwaardigheden op werk en thuis. En dan nu twee grijze heren, klaar met het werkend leven en bij Albert Heijn pratend over vroeger.
Bij het RIV kwam ik op de afdeling van Joost Ruitenberg en leerde daar alles over de Toxoplasmose serologie en over het kweken van de Toxoplasmose parasiet in levende muizen. Dat je daarbij uiterst voorzichtig moest zijn en vooral niet met de vlijmscherpe naaldjes in je vingers moest prikken werd er niet bijverteld; uit de literatuur wist ik gelukkig dat een dergelijk prikaccident dodelijk af kon lopen, althans dat was een keer in Frankrijk gebeurd.
Nog jaren heb ik de wetenschappelijke gangen van Ruitenberg ter zijde gevolgd; ik bewonderde hem. Toen we later in Bilthoven kwamen wonen kwam ik hem regelmatig tegen in het Houdringhe bos en groetten we elkaar met een afstandelijk knikje. Ergens in de tachtiger jaren werd hij directeur van het CLB waar ik mijn wetenschappelijk carrière heb vervolgd na de VU.
Vanavond sprak hij de leden van de bridgeclub Groenekan toe vanwege het eind van het bridgeseizoen en het begin van het zomer reces. Joost is voorzitter van de club en we spelen regelmatig tegen elkaar. Het kan verkeren zei Bredero al.