Gisteravond kwam Hugo onverwachts bij me eten. Eigenlijk zou ik bij de koffie met een zelfgebakken appeltaartje naar Roos gaan die haar twee jongens te eten had. Hugo zou bij mij komen eten en ik dacht dat makkelijk te kunnen combineren. Hugo belde nog dat hij graag na het eten samen met mij naar z'n nieuwe kamer zou gaan kijken. Appeltaartje gebakken en bedacht hoe ik dit allemaal aan elkaar zou knopen. Belde de andere zoon, Peter ook op; hij was samen met z'n meissie Solvej z'n nieuwe kamer aan het schuren en natuurlijk wilde ik ook die kamer zien. Ja, ja, de verhuizing van hun moeder moet hen als een stelletje jonge zwanen naar eigen behuizing doen uitkijken!
Gezellige afsluiting van een week waarin ik al m'n kinderen, schoonkinderen en zelfs m'n kleinzoon zou zien. Helaas was Tycho, de jongste zoon van Roos al weg toen Hugo en ik bij Roos aankwamen om de appeltaart te consumeren anders had ik ook haar kinderen allemaal gezien deze week.
Later kwamen Peter en Solvej ook appeltaart eten in de tuin bij Roos. Ik vroeg of Peter en Solletje (zoals ik haar vaak noem) misschien vanavond ook bij me wilden komen eten, dat scheelt hen in tijd; dat wilden ze wel en ook Orlan, vriend van Peter, zou meekomen. Dat wordt dus weer een gezellige boel vanavond. Vanmorgen bedacht wat ik zou gaan eten en daar was natuurlijk als afsluiter en gaatjesvuller het "magisch voedsel" bij, zoals Jim, andere vriend van zoon Peter, rijstebrij ooit benoemd heeft. Tijdens de afwas opgezet en natuurlijk kookte het over. En dan zie je de enorme voordelen van koken met inductie. Het fornuis wordt een beetje nat, maar het brandt niet aan en zelfs de pan wordt niet smerig van buiten. Ideaal! om dit platgetreden superlatief maar weer eens in te zetten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten